Salar Kuhzady

Gamification has emerged as a prominent strategy, various industries employ to engage consumers and foster brand loyalty. This study aims to investigate the influence of gamification on consumer engagement, brand awareness, and loyalty in the context of Asiacell telecommunication in Kurdistan. The primary objective is to assess the effectiveness of Asiacell's gamification strategies in engaging customers, enhancing the brand, and cultivating brand loyalty among its customer base. The study's sample comprised 405 individuals who utilized the Asiacell app in Iraqi Kurdistan. The collected data was analyzed using SMARTPLS, a structural equation modeling technique. The study's findings reveal that gamification elements, including fun, competition, and rewards, significantly impact brand engagement. Incorporating these gamified elements in Asiacell's services enhances consumer engagement, increasing brand awareness and improving customer loyalty. By employing gamification techniques, Asiacell effectively captures the attention and interest of its customers, making interactions with the brand more enjoyable and compelling. This study contributes to the existing literature on gamification and its impact on consumer behavior in the telecommunications industry. The findings provide valuable insights for practitioners and marketers seeking to leverage gamification as a means to engage consumers, enhance brand awareness, and cultivate brand loyalty. Further research can explore additional factors influencing the effectiveness of gamification and examine its long-term impact on customer behavior and brand performance in different cultural contexts.

Entrepreneurship is a concept that has always been with mankind, but in the current situation, as a new phenomenon, it has found effective knowledge in the economic progress of countries. Economic, social factors and policy measures can affect the level of entrepreneurship, public policies can affect entrepreneurship in different ways. Accordingly, the purpose of this research is to investigate students' perception of the desirability and feasibility of entrepreneurship in an inefficient institutional environment (case study: private and public universities of Takhar, Afghanistan). In terms of purpose, this research is applied-developmental and among the different approaches of data collection through survey-descriptive. The research field of this research is the private and public universities of Takhar in Afghanistan, the number of these students is 5450 according to the latest statistics of the university, 20 people were considered as a statistical sample by means of targeted sampling, and semi-structured interviews were used to collect data. The findings of the research showed that after analyzing the interviews, 122 initial codes were extracted and after that, the initial codes were extracted in the form of 4 core code categories of the meaning of entrepreneurship and entrepreneur, the advantage of entrepreneurship, support platforms for entrepreneurship and institutional challenges facing entrepreneurship. It was found that the first two categories of central codes affect students' perception of desirability and the second two central codes affect students' perception of the feasibility of entrepreneurship in the Afghan environment. Based on these findings, it can be stated that identifying factors affecting students' perception of the desirability and feasibility of the field will facilitate the design of effective educational policies and provide the necessary platforms to strengthen entrepreneurship in Afghanistan.

The COVID-19 pandemic, as a global crisis, has had extensive impacts on various industries. Among them, the hospitality industry has been significantly affected by this crisis, posing multiple challenges for all its sectors, including human resource management. The unique characteristics of Kish Island, such as its special geography, natural resources, recreational and tourist facilities, reliance on tourism and the hospitality industry, as well as its special financial and economic conditions, have exacerbated the challenges of the COVID-19 crisis in this region. This thesis aims to identify the challenges arising from COVID-19 on human resource management in the hospitality industry of Kish Island and to identify counter-strategies. To achieve this, a qualitative research method and a case study approach were chosen. The study population consisted of senior managers of hotels on Kish Island, selected using purposive sampling. Semi-structured interviews were conducted to gather the perspectives and experiences of senior managers in dealing with human resource challenges during COVID-19, as well as their counter-strategies. The research results indicate that the COVID-19 crisis has created multiple challenges for human resource management in Kish Island's hotels at individual, organizational, and environmental levels. These challenges include concerns about COVID-19, staff illness, staff adjustment to new conditions, increased workload, service recovery management, organization, HR resource management, economic problems for hotels, training of new staff, crisis management, the unique geographical location of Kish, a shortage of skilled labor in Kish, the destructive nature of COVID-19, political issues, and government support for the hospitality industry, among others. The strategies implemented in response to these challenges were tailored to individual, organizational, and environmental levels. Strategies such as employee training and empowerment, enhancing mental well-being and staff motivation, improving managerial skills, service recovery strategies, financial and non-financial incentives, delegation of authority, cost reduction measures, emotional and financial support, and the development of new protocols were observed. The findings of this research not only contribute to a better understanding of the impact of the COVID-19 crisis on the hospitality industry but also provide effective strategies for human resource management in crisis situations to hotel managers and owners. This study can serve as a general model for human resource management in the hospitality industry in other regions as well.

The present research was conducted with the aim of creating a sustainable marketing model for rural tourism in Kurdistan province. In this study, a qualitative research method with a thematic analysis approach was used, and in terms of purpose, it is considered as applied research. The statistical population of this research consisted of all residents and stakeholders of rural tourism in Kurdistan province. Due to the qualitative nature of the research and the unavailability of an exact number of the statistical population, a sample size of 15 participants was considered and selected using purposive sampling method. In this research, the researcher systematically collected data through interviews to identify all potential aspects related to the subject. The data collection tool was a semi-structured interview. The obtained data were analyzed using thematic analysis method, and then main and sub-themes were identified and named, utilizing Nvivo software. The results showed that in the sustainable tourism section, 36 core themes were identified, followed by organizing themes including environmental, economic-political, and socio-cultural aspects. In the sustainable marketing section, 57 core themes were identified, followed by organizing themes including customer factors, community relations, and environmental factors. In the sustainable tourism marketing section, 43 core themes were identified, followed by organizing themes including four economic and pricing factors, advertising, location and accommodation facilities, and human factors.

صنعت هتلداری بهعنوان یکی از مهمترین بخش های درآمدی در صنعت گردشگری مطرح است. از گذشته تا به امروز صنعت گردشگری با بحران های مختلفی مواجه بوده است. در شرایط به وجود آمده ناشی از بحران ویروس کرونا نه تنها دولت ها و بخش درمان، بلکه سازمان ها در تمام بخش ها به خصوص بخش های خدماتی، از جمله صنعت گردشگری و هتلداری نیز تحت تأثیر قرار گرفته اند. در کنار مدیریت بیماری، مدیریت تأثیر کرونا بر اقتصاد کسب و کارها نیز از اهمیت زیادی برخوردار است، لذا هتل ها باید استراتژی جدیدی برای راه اندازی مجدد در زمان پساکرونا درنظر بگیرند. به عبارت بهتر کسب وکارهای این حوزه نیاز به نوآوری و روش ها و استراتژی های خلاق بازاریابی و خدمت دهی برای پاسخگویی بهتر به نیازهای در حال تغییر و متنوع مشتریان می باشند. لذا مطالعه حاضر با استفاده از روش نظریه داده بنیاد بهدنبال طراحی مدل بازاریابی هتلداری در دوران پساکرونا است. پژوهش حاضر بنیادی- کاربردی است و از لحاظ نحوه گردآوری داده ها نیز در زمره پژوهش های غیرآزمایشی قرار می گیرد. به منظور تدوین مدل از روش تحقیق کیفی و به طور خاص در ساخت نظریه از روش داده بنیاد چندگانه استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق شامل خبرگان صنعت گردشگری و هتلداری هستند که 12 نفر از آنان به روش نمونه گیری هدفمند از نوع گلوله برفی به عنوان نمونه انتخاب شده است. داده های مصاحبه با استفاده از نرم افزار MAXQDA مورد تحلیل قرارگرفته است. قابلیت اعتماد و اعتبار یافته ها با تکیه بر تکنیک لینکلن و گوبا است. پدیده محوری پژوهش نگهداری و جذب مشتریان است. نتایج حاکی از آن است که شرایط علی این پژوهش شامل هوشمندسازی هتل، اجزاء محصول، نیروی انسانی، مشتری مداری، عوامل بهداشتی، هزینه خدمات، و حمایت اقتصادی و سیاسی دولت هستند. بر اساس تحلیل های صورت گرفته موانع اقتصادی، فنی و قانونی، انسانی، بهداشتی، و اجتماعی و فرهنگی بر راهبردهای نگهداری و جذب مشتریان تأثیر می گذارند و به عنوان عوامل مداخله گر شناخته شده است. به استناد نتایج و یافته های پژوهش با بهره گیری از مجموعه ای از راهبردها در حوزه های قیمتگذاری، تبلیغات و پروموشن، و محصول و خدمت، نگهداری و جذب مشتریان در دوران پساکرونا دور از انتظار نخواهد بود.

امروزه مفهوم وفاداری یک مفهوم پیچیده چندبعدی است. اندازه گیری یک متغیر واحد (برای مثال، تکرار خرید)، یک رویکرد ناقص ایجاد می کند. وفاداری برند به یک موضوع مهم در بازاریابی و پژوهشات مصرف کننده تبدیل شده و اهمیت آن در جایگاه یک پدیده رفتاری مصرف کننده تأثیر زیادی بر عملکرد مالی کسب و کار دارد. یک راه مؤثر برای افزایش ارزش درک شده و وفاداری به برند در مصرف کنندگان، بهبود عوامل اجتماعی مثل هویت اجتماعی، تأیید اجتماعی و بهبود صفات شخصی مثل نوآوری مصرف کننده و اثربخشی مصرف کننده بوده است. هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش تعدیل گری برند ملی در رابطه بازاریابی شبکه-های اجتماعی بر وفادارای به برند بوده. از لحاظ ماهیت و اهداف این پژوهش از نوع کاربردی و همچنین از لحاظ مبنای اطلاعات و داده در چارچوب رویکرد پیمایشی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش افرادی بودند که از کردستان عراق به ایران، اردن و یا ترکیه به عنوان گردشگر مسافرت کرده اند. از بین این جامعه تعداد 373 داوطلب (نمونه) به صورت در دسترس برای پاسخ به پرسشنامه طراحی شده انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از شاخصه های بازاریابی شبکه های اجتماعی، شناخت برند و برند احساسی، برند خلاق، آگاهی، برند، و عشق به برند استفاده شده که روایی و پایایی پرسشنامه-های آن ها نیز مورد تایید قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل نیز در دو سطح امار توصیفی و استنباطی صورت گرفت. در آمار توصیفی از داده هایی همچون میانگین انحراف معیار و درصد میانگین استفاده شد. در آمار استنباطی برای بررسی رابطه بین متغیرهای پژوهش از مدل ساختاری استفاده شد. پس از آن با استفاده از نرم افزار اسمارت پی ال اس پی مدل طراحی شده پیاده سازی شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که برند ملی (ایران، اردن، ترکیه) در ارتباط بین بازاریابی شبکه های اجتماعی و آگاهی ، برند و عشق برند هیچ رابطه تعدیل گری معنی داری ندارد. در نتیجه برند ملی در ارتباط با شبکه های اجتماعی بر روی وفاداری رابطه تعدیل گری معنی داری ندارد.

گردشگری فعالیتی فرابخشی و چند بعدی است که از تعاملات پیچیده و چند سویه ی میان محیط طبیعی و انسانی در فضای جغرافیایی شکل می گیرد و در ماهیت خود با رشته های مختلف و بخشهای زیادی سر و کار دارد (تدبیر شهر، 1386) در سالهای اخیر گردشگری به عنوان صنعت بدون دود، منبع درآمد سرشار در تجارت جهانی و عنصر مهمی در بهبود و تنظیم موازنه بازرگانی و تراز پرداختهای بسیاری از کشورها شده است، این صنعت یک صنعت منحصر به فرد اقتصادی تلقی شده و طرفداران بسیاری دارد. تعداد کل گردشگران از 25 میلیون نفر در سال 1950 به 1 میلیارد و 187 میلیون نفر در سال 2013 افزایش یافته و پیش بینی میشود که این تعداد در سال 2020 به 1/56 میلیارد نفر برسد. در این راستا گردشگری به عنوان یکی از فعالیتهای عمده اقتصادی از دیرباز مورد توجه شهرسازان و برنامه ریزان شهری جوامع مختلف بوده که در راستای کسب درآمد و پویانمایی اقتصادی، رونق کسب و کار، معنی دار سازی اوقات فراغت، افزایش کیفیت زندگی و بهبود رضایت گردشگران داخلی و خارجی مورد بهره برداری قرار گرفته است. (حبیبی و صفدرنژاد، 1394)بازآفرینی شهری که اغلب با کلماتی مانند نوسازی شهری، توسعه مجدد شهری، توانبخشی شهری و تجدید حیات شهری قابل جایگزینی می باشد، مرحله ایست که شامل توانبخشی بناهای موجود، توسعه مجدد ساختمان ها و سایت ها و یا استفاده مجدد از اراضی شهری است. همچنین بازآفرینی شهری برای اقتصاد و توسعه های اجتماعی از طریق ایجاد فرصت های شغلی، ایجاد شبکه های اجتماعی و ارتقاء مشارکت فعال گروه-های داوطلب را موجب می گردد. (Yi Peng & etc, 2015) در حوزه باز زنده سازی، یکی از فعالیتهای کلیدی مدرن، فعالیتهای گردشگری و فرهنگی است. راهبردهای مربوط با باز زنده سازی گردشگری، بهره گیری از میراث تاریخی ناحیه را برای توسعه گردشگری تشویق می نماید. چنین توسعها ی معمولا به معنای یک تنوع بخشی فشرده یا بازسازی مبنای اقتصاد ناحیه است. (افخمی،1392)عبارت سبزراه برای مسیرهایی به کار میرود که انسجام محیط زیست را در زیرساختار شهری محافظت میکنند، سبزراهها به عبارتی پارکهای خطی پیوسته، جدید و یا به نوعی زیرساختارهای سبز شهری هستند. (حناچی و غزنوی، 1388) برنامه ریزی سبزراهها یکی از مهمترین ابزارهای برنامه ریزی در ارتقاء کیفیت زندگی ساکنان شهر است. فضاهای سبز و سبزراهها به علت دارا بودن نقش عمده در افزایش کیفیت هوا و ایجاد تغییرات مثبت در اقلیم محیطهای شهری، برای نگهداری از کیفیت زیست محیطی شهرها ضروری هستند و ارزش های زیبایی شناختی این محیط ها را به نحو قابل توجهی افزایش می دهند.(شعبانی، 1385)کشور ایران به عنوان یکی از ده کشور برتر جهان در زمینه قابلیت های گردشگری متأسفانه سهمی بسیار اندک و ناچیز از فعالیتهای گردشگری جهان را داراست و به تبع رکود گردشگری در سطح ملی، استانهای کشور نیز در زمینه گردشگری دچار مشکلات و مسائل فراوانی هستند و هنوز قابلیتها و استعدادهای گردشگری آنها از قوه به فعل در نیامده است. این مسائل در مورد استانهای در حاشیه قرار گرفته ای مانند استان کردستان بیشتر به چشم می خورد. شهر سنندج در این استان به عنوان مرکز آن در سال گذشته به عنوان مقصد گردشگری استان در رتبه اول از نظر جذب توریسم نقش ایفا کرده است. با این وجود گردشگری شهر سنندج باید بسیار مورد توجه قرار گیرد و در راستای دستیابی به این هدف از جاذبه های تاریخی، فرهنگی، طبیعی و ... این شهر در وضع موجود و همچنین بازآفرینی عناصر تاریخی گذشته و معرفی آن ها می توان به طور گسترده یاری جست. محور چه م ئاسیاوه کان (7آسیاب) به عنوان یکی از محورهای گردشگری در کوه آبیدر شهر سنندج در طرح های گردشگری موضوعی و موضعی استان مورد توجه قرار گرفته است. این محور با توجه به بعد تاریخی آن به عنوان یکی از محورهای سبز کوه آبیدر دارای بالغ بر 19 آسیاب آبی بوده است که به مرور زمان و به دلیل قوانین زمین شهری از مالکان اصلی گرفته شده و کم کم تمامی این آسیاب ها از بین رفته اند. در این راستاپژوهش حاضر در پی بازآفرینی این آسیاب ها در سبز راه موجود می باشد، در این صورت همزمان بعد تاریخی و هویتی شهر به آن برگردانده خواهد شد و نیز موجب تبدیل ایم محور به محوری گردشگری شده و با جذب گردشگر به معرفی و شاخص سازی آن در شهر می شود.