Mehdi Zemestani

The present study aimed to examine the effectiveness of unified transdiagnostic treatment on the emotional and cognitive symptoms of adults with separation anxiety disorder comorbid with emotional disorders. This research used a pre-test/post-test design with a three-month follow-up. The statistical population included all adults aged 18 to 40 diagnosed with separation anxiety disorder comorbid with emotional disorders in Sanandaj, which comprised students and staff of the University of Kurdistan, as well as their relatives. After meeting the inclusion and exclusion criteria through a structured diagnostic interview and a separation anxiety questionnaire, these individuals were randomly assigned to two groups: the integrated transdiagnostic treatment group (17 participants) and the waiting group (17 participants). Data were collected using the DASS-21 questionnaire, the Adult Separation Anxiety Scale (ASA-27), the Anxiety Sensitivity Index (ASI), the Cognitive Fusion Questionnaire (CFQ), the Difficulties in Emotion Regulation Scale (DERS), and the Intolerance of Uncertainty Scale (IUS). The data were analyzed using multilevel modeling for repeated measures. The results indicated that the mean scores of separation anxiety symptoms, anxiety, depression, intolerance of ambiguity, anxiety sensitivity, cognitive fusion, and difficulties in emotion regulation significantly decreased in the unified transdiagnostic treatment group compared to the control group, and these changes were stable over time and during the follow-up period. Given the effectiveness of unified transdiagnostic treatment in reducing cognitive and emotional symptoms in adults with separation anxiety disorder, the current findings have practical implications for clinical professionals active in the treatment and counseling fields. These results can assist professionals in improving their therapeutic and counseling methods, enabling them to utilize the acquired information to enhance the quality of their services.

The present study was conducted with the aim of investigate the fitness of causal model of behavioral addiction in students based on early maladaptive schemas with the mediating role of the alternative model of DSM-5 personality disorders. The statistical population of the present study was all undergraduate students of the University of Kurdistan in the second semester of the 2023-2024 academic years. Addictive behavior scale (ABS), short form of early maladaptive schemas questionnaire (YSQ-SF) and short form of adult version of DSM-5 personality questionnaire (PID-5-BF) were used to collect data. To analyze the data, mean, standard deviation, correlation in SPSS-24 software and structural equation modeling in Lisrel software version 8.8 were used. The results showed that the proposed research model has a good fit. Also, the results showed that early maladaptive schemas had an indirect and significant effect on behavioral addiction in students through the alternative model of DSM-5 personality disorders. According to the results of the current research on the impact of early maladaptive schemas and dimensions of the alternative model of DSM-5 personality disorders in behavioral addiction, it is suggested to focus on these variables in the treatment process of people suffering from behavioral addiction.

The aim of the present study was to investigate the effectiveness of unified protocol for transdiagnostic treatment on emotional, cognitive, and neuropsychological symptoms and indicators in individuals with body dysmorphic disorder comorbid with emotional disorders. This research was conducted with a semi-experimental method and a pre-test-post-test- follow up design with a control group. The statistical population of the research is all students who were studying in Kurdistan University in 2023-2024. A total of 34 people with the diagnosis of body dysmorphic disorder accompanied by at least one emotional disorder were included in a randomized controlled trial. The participants were randomly divided into two experimental UP group and control groups. Structured clinical interviews, such as the Structured Clinical Interview for DSM-5 Disorders - Clinician Version (SCID-V-CV) and the Structured Clinical Interview for DSM-5 Personality Disorders (SCID-V-PD), as well as the Body Image Concern Inventory (BICI), were used to screen the participants. To measure the levels of anxiety, depression and stress the DASS-21 questionnaire and to evaluate the difficulty in emotion regulation and anxiety sensitivity, the DERS and ASI-R were used respectively. Also, to measure the cognitive emotion regulation, cognitive fusion and cognitive avoidance the CERQ-P, CFQ, and CAQ were used respectively. The go/no-go, n-back, and Tower of London tasks were also used to examine response inhibition, working memory, and problem-solving abilities. The UP group received 10 sessions of 45 minutes of unified protocol for transdiagnostic. The results of analysis of variance with repeated measurements showed that unified protocol for transdiagnostic reduced the symptoms of body dysmorphic disorder (P= 0/001, F=27/34), anxiety (P= 0/001, F=29/05), and depression (P= 0/001, F=19/25) in people with body dysmorphic disorder comorbid with emotional disorders. Also, the results showed that this treatment improved emotional indicators including anxiety sensitivity (P= 0/001, F=18/14) and difficulty in emotion regulation (P= 0/001, F=35/37) and cognitive indicators including cognitive fusion (P= 0/001, F=17/13), cognitive avoidance (P= 0/001, F=30/58), adaptive strategies of cognitive emotion regulation (P= 0/001, F=17/88) and maladaptive strategies of cognitive emotion regulation (P= 0/001, F=17/82) and neuropsychological indicators including problem solving (P= 0/001, F=4/52), response inhibition (P= 0/001, F=20/63) and working memory (P= 0/029, F=3/74). The results of this treatment showed that this treatment can help people with body dysmorphic disorder and can be used by mental health specialists.

The present study was conducted with the aim of investigating the relationship between emotional behavioral problems of students with learning disabilities, emotional intelligence and sensitivity to rejection with the mediating role of self-efficacy and emotion regulation. The statistical population of the current study was all students with learning disabilities in LD centers in Kermanshah in the academic year of 2023, from which a sample of 282 people was selected using a purposive sampling method. Emotional Behavioral Problems Questionnaire (EBPS), Emotional Intelligence Questionnaire (EQ), Rejection Sensitivity Questionnaire (RSQ), Emotion Regulation Questionnaire (ERQ) and Self-Efficacy Questionnaire (SEQ) were used to collect data. To analyze the data, mean, standard deviation, correlation in SPSS-24 software and structural equation modeling in Lisrel software version 8.8 were used. The results showed that emotional intelligence had an indirect effect on emotional behavioral problems in students with learning disabilities through re-evaluation and suppression strategies and self-efficacy. Also, the results showed that sensitivity to rejection through re-evaluation and suppression strategies and self-efficacy had an indirect effect on emotional behavioral problems in students with learning disabilities. According to the results of the present research, it is suggested to design and implement educational programs and improve the mental health of students with learning disabilities should be given special attention to variables such as; Emotional intelligence, emotion regulation, self-efficacy and sensitivity to rejection.

Background & Aim: Studies have shown that war-torn people are more likely to have secondary problems caused by trauma, including suicidal thoughts. In particular, the history of childhood maltreatments are seriously related to the increased risk of suicide in later life, especially in traumatic and stressful situations. The present study was conducted with the aim of explaining the relationship between childhood maltreatment and early maladaptive schemas with suicidal thoughts in Iraqi adults with war-related stress symptoms with the mediating role of resilience and self-compassion. Method: The statistical population included all people living in Sulaymaniyah province of Iraq who had experienced traumatic events related to war and had suicidal thoughts at the same time. A sample of 500 people was selected from among the statistical population using Morgan's sample size table and taking into account the probability of 10% attrition. After data management, 62 questionnaires were removed due to incomplete filling and outlier data, and finally 438 questionnaires were analyzed. The research tools were Childhood Trauma Questionnaire-Short Version (CTQ-SF), Young Schema Questionnaire-Short Version (YSQ-SF), Post Traumatic Stress Checklist (PCL-5), Beck Suicidal Thoughts Questionnaire (BSSI) and Connor-Davidson Resilience Questionnaire (CDRS). In order to analyze the research data, the structural equation model was used using Amos software. Findings: The results of the research showed that there is a positive and significant relationship between childhood maltreatment and early incompatible schemas with suicidal thoughts in people suffering from war stress symptoms, and the variables of resilience and self-compassion play a mediating role in this relationship. Conclusion: Understanding the possible role of mediating factors of resilience and self-compassion in the link between suicidal thoughts and post-traumatic stress symptoms in people with experience of war events can have important implications in the field of suicide prevention in these people.

Objective: Research related to the neuro-cognitive field has found that children with specific learning disorders have deficits in cognitive, metacognitive and emotional components. The present study was conducted with the aim of comparing neuropsychological indicators related to executive functions, cognitive and metacognitive components, and emotion regulation strategies in students with and without specific learning disabilities. Methods: The study method was descriptive-casual-comparative. The study population consisted of all children with and without specific learning disabilities in Sanandaj city in the academic year of 2023. The research sample included 134 children (67 children with specific learning disorders and 67 normal children) who were selected using convenient sampling method. The study measures included the Coolidge Personality and Neuropsychological Inventory for Children (CPNI), Dawson and McEnerny Cognition and Metacognition Strategies Questionnaire (CMSQ), and Emotion Regulation Questionnaire-Children and Adolescent Version (ERQ-CA). The data was analyzed using the multivariate analysis of variance (MANOVA) by SPSS-27 software. Results: The results of the research showed that there is a significant difference between children with specific learning disabilities and normal children in terms of executive functions and cognitive and metacognitive components (p=0.001). In terms of emotion regulation strategies, a significant difference was observed between the two groups in the subscale of the adaptive strategy of reappraisal and the incompatible strategy of emotion suppression (p=0.001). Conclusion: The results of this research showed that executive functions and cognitive and metacognitive components as well as emotion regulation strategies are defective in children with specific learning disorders. Therefore, for the proper performance of these students, in addition to cognitive and metacognitive abilities, it is recommended to pay special attention to basic emotional components such as teaching adaptive strategies for emotional regulation when facing school assignments (such as reading, spelling, and solving math problems) and the experience of anxiety related to them.

The present study was conducted with the aim of developing a causal model of psychological distress in children with symptoms of attention deficit hyperactivity disorder based on emotional dysregulation and impulsivity taking into account the mediating role of mindfulness. The research method is descriptive and path analysis type. The statistical population of this research was made up of all the children aged 10 to 12 years that they have symptoms of ADHD who were studying in the primary schools of district one and district two of Sanandaj city in the academic year of 2022 -2023. The research sample included 200 students aged 10 to 12 years (131 boys, 69 girls) with symptoms of attention deficit hyperactivity disorder, who were selected from the statistical population as a purposeful sampling, according to the criteria for entering the research. In this research, in order to collect data from the Connors Rating Scale Parent Form, Spence Child Anxiety Scale (SCAS) Parent Form, Mariaquas Children's Depression Questionnaire (CDI), Emotion Regulation Questionnaire for Children and Adolescents (ERQ-CA), Hirschfield et al.'s impulsivity scale in children (IS) and children's and adolescents' mindfulness scale (CAMM) were used. After collecting the questionnaires, analysis was done on the raw data using SPSS 26 and Amos 24 software. The fit indices of the model were confirmed. Based on the results obtained, the variables of emotional dysregulation, impulsivity and mindfulness have a direct effect on the psychological distress of children with symptoms of attention deficit hyperactivity disorder. The psychological distress of children with symptoms of attention deficit hyperactivity disorder has a significant relationship with the mediation of mindfulness and emotional dysregulation and impulsivity (P<0.01). Therefore, in order to reduce the psychological distress of children with attention deficit hyperactivity disorder, it is recommended that educators and specialists develop educational programs to increase emotion regulation skills and use appropriate emotion regulation strategies, reduce impulsive behaviors, and increase mindfulness. Also, by adopting appropriate methods and training parents, the psychological distress of children with attention deficit hyperactivity disorder can be minimized and they should take necessary measures to increase the emotion regulation skills and mindfulness of these children.

The present study was conducted with the aim of developing a causal model of health anxiety of adolescents with generalized anxiety disorder based on psychological flexibility and psychological distress taking into account the mediating role of alexithymia and thought-action fusion. The statistical population of this research was made up of all the adolescents in the second-cycle high school students in Bukan city in the academic year 1402-1403. The research sample included 433 adolescents aged 15 to 18 (327 girls, 106 boys) with generalized anxiety disorder who were selected from the statistical population through purposeful sampling and with the consent of the adolescents and the acceptance of the coaches and school staff to participate in the research. In this research, scales, short questionnaire of generalized anxiety disorder (GAD-7), short form of health anxiety questionnaire (HAI-18), psychological flexibility questionnaire (AAQ), Kessler psychological distress scale (K10), Toronto Alexithymia Scale (TAS-20) and revised thought-action fusion scale (TAFS) were used. After collecting the questionnaires, analysis was done using on raw data using structural equation modeling through SPSS 24 and Lisrel 8.8 software. The fit indices of the model were confirmed. Based on the results obtained, the variables of psychological flexibility, psychological distress, alexithymia, and thought-action fusion have a direct effect on the health anxiety of adolescents with generalized anxiety disorder. The health anxiety of adolescents with generalized anxiety disorder has a significant relationship with alexithymia and thought-action fusion with psychological flexibility and psychological distress (P<0/01). Considering the importance of various outcomes of health anxiety in adolescents with generalized anxiety disorder, attention to teaching skills to increase psychological flexibility and strategies to identify and describe emotions and simultaneously help to identify and reduce psychological distress and cognitive problems such as thought-action fusion in educational centers is highlighted, which in turn can help to success and have a healthier lifestyle in adolescents.

The present study was conducted with the aim of fitting the causal model of job stress, job satisfaction and job burnout of nurses based on the alternative model of personality, sleep problems and quality of work life with the mediating role of clinical empathy and role conflict. This research was descriptive and path analysis type. The statistical population included all the nurses working in Sanandaj hospitals in 1402, from which 400 people were selected by simple random sampling and according to the entry and exit criteria. In order to collect data from Nursing Stress Questionnaire-Short Form (NOSS), Minnesota Job Satisfaction Scale-Short Form (MSQ-sf), Maslach Burnout Questionnaire (MBI), Zuckerman Personality Questionnaire - Coleman (ZKPQ-50-cc), Sleep Disorders Checklist (SDS-CL-17), Quality of Work Life Questionnaire (QWL), Jefferson Empathy Scale (JSPE-HP) and Role Ambiguity and Conflict Questionnaire (RAC). became. SPSS-26 and Lisrel 8.8 software were used for data analysis. The obtained results showed that there is a negative and significant relationship between job stress, job satisfaction, and job burnout with activity, socialization, quality of life, and empathy, and with aggression-hostility, impulsive excitement, anxiety, neuroticism, insomnia, night rhythm. Day, nightmare, central sleep apnea, restless legs syndrome, bedwetting and ambiguity and role conflict, there is a positive and meaningful relationship. Also, the results showed that role conflict and clinical empathy play a mediating role in the relationship between personality traits, sleep problems, quality of work life with job stress, job satisfaction and job burnout. Therefore, considering the vital role of nurses as the people who have the most contact with patients, institutions and hospitals are required to use effective measures to improve the physical and psychological health of nurses.

The present research aims to model the personality type of passive-aggressive individuals with substance use disorder based on Dimensions of character and temperament, and dark triad personality traits, with the mediating role of entitlement schema and emotional deprivation. The research method was descriptive and structural equations type. The study population included all individuals diagnosed with substance use disorder referring to addiction treatment centers in Kurdistan province in the year 2023. Out of 400 individuals, selected through purposive sampling, the research tools consisted of the Millon's Clinical Multiaxial Inventory-3, Cloninger Temperament and Character Dimensions Scale, Dark Triad of Personality Scale, and Yang Schema Questionnaire. The collected data were analyzed using SPSS-24 and AMOS 26 software. The results indicated that personality traits and temperament dimensions, narcissism from the dark triad traits, entitlement schema and emotional deprivation directly and significantly affect the passive-aggressive personality type. Moreover, indirect path analysis revealed that Dimensions of character and temperament have an indirect and significant effect on the passive-aggressive personality type through emotional deprivation but not through the entitlement schema. The dark triad personality traits have an indirect and significant effect on the passive-aggressive personality type through both entitlement and emotional deprivation schema. Therefore, it can be concluded that the relationship and impact between personality traits and temperament dimensions and dark triad personality traits on the passive-aggressive personality type in individuals with substance use disorder will provide valuable insights for understanding and explaining the passive-aggressive personality type in individuals with substance use disorder.

The purpose of this research is to investigate and analyze the relationship between perfectionism and suicidal thoughts by emphasizing the potential mediating or moderating roles of self-criticism, rumination, and self-compassion by using path analysis and hierarchical regression methods. Therefore, in order to achieve the goals, 1312 people (2023-2024) were selected using the convenience sampling method. In order to collect data, online or in-person, these people completed several scales such as self-compassion (short form), levels of self-criticism, Beck's suicidal thoughts, ruminative response style, and multidimensional perfectionism, and after that, the data were analyzed based on hierarchical regression and path analysis were evaluated and measured. According to the findings, in the relationship between suicide and perfectionism, at the level of 0.01, all three variables, i.e., self-compassion, self-criticism, and rumination, were able to play the role of mediator in a meaningful way. However, in relation to the moderator role, among the variables, only self-compassion and self-criticism could assume this role meaningfully. In addition to these cases, at the variable level, the mediator model and the moderator model, respectively, were able to explain 80% and 79% of the variance of suicidal thoughts. Therefore, it is recommended that therapists of psychological injuries analyze and identify perfectionism, rumination, and self-criticism as part of the treatment and include training in more constructive skills as part of their agenda.

The current study aimed at investigating the Path analysis of the relationships between Pregnancy Anxiety and Sleep-wake disorder with the moderating role of Worriness and Intolerance of uncertainty and Emotional dysregulation. The statistical population included all Pregnant women of Isfahan city in the year of 2021-22. The sampling method was volunteer sampling that 366 Pregnant women completed Beck Anxiety Inventory (BAI), Adaption of pregnancy anxiety questionnaire (PRAQ), The Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI), Penn State Worry Questionnaire (PSWQ), Difficulties in Emotion Regulation Scale (DRS) and Intolerance of Uncertainty Scale (IUS). we was utilize SPSS-27 and AMOS-29 softwarses for data analysis. Initially, the descriptive indices and correlation matrix were calculated with SPSS, and then the models were designed and analyzed via AMOS-29 software. The results of the present study showed that pregnancy has a direct relationship with the severity of sleep problem, And the variables of worry, emotional dysregulation and Intolerance of Uncertainty can change the role between these two. Therefore, according to the results of the present study, we can make this conclusion that Increasing the capacity and training to tolerate of Uncertainty, Resolving concerns and teaching emotion regulation techniques to pregnant women It can reduce their anxiety and sleep problems.

The present study was conducted with the aim of developing a caual model of the childbearing motivation based on personality traits and pathological worry, taking into account the mediation role of psychological well-being. The research method was descriptive and structural equations type. The statistical population of this study consisted of all married women aged 18 to 45 in Hamedan city in the half of 1402, when at least 3 years had passed since the beginning of their joint life. The research sample was considered to be 550 people, despite the possibility of the drop of participants and to increase the external validity, who were selected from the statistical population as a purposeful sample of the research included 400 married women in Hamedan city. In this research, Miller's childbearing motivation scales (CBQ), Personality traits short form (NEO-FFI), Pennsylvania pathological worry (PSWQ) and Riff's psychological well-being questionnaire were used. Then, after collecting the questionnaires, the data was analyzed using structural eguation modeling through SPSS 26 and Lisrel 8.8 software. The findig showed that the model has a good fit. According to the results obtained, five personaliry traits have a significant relationship with the positive and negative childbearing motivation, except conscientiousness, whose effect on the negative childbearing motivation was not significant. The variable of pathological worry and psychological well-being also had a direct effect on the childbearing motivation. Neuroticism, extroversion and conscientiousness had a significant relationship with the mediation of psychological well-being with the childbearing motivation, and pathological worry had a significant relationship with the mediation of psychological well-being with the childbearing motivation (P<0.01). However, openness to experience and agreeableness with the mediation of psychological well-being did not have a significant effect on the childbearing motivation. Based on this suggested that in order to increase the childbearing motivation of people in the society, effort should be made to increase the psychological well-being of people and reduce worry and improve pathological worry, and also pay attention to the personality characteristics of people. Specialists and relenant consultants can have appositive effect on couple's childbearing motivation by giving appropriate solutions and knowledge, and help people in society have sufficient knowledge about the psychological influencing factors on their childbearing process.

The present study was conducted with the aim of determining the mediating role of intolerance of uncertainty in the relationship between personality types and anxiety sensitivity with depressive symptoms of people with SUD. The purpose of this study is applied and in terms of the method of data collection, it is considered to be descriptive research and structural equation type. The statistical population of this research includes all people diagnosed with SUD who visited substance abuse centers in Mashhad in the first six months of 1402-1401. The sample size of the research was considered to be 300, taking into account the possibility of dropout of the subjects and to increase the external validity, which was selected from among the statistical population by purposeful sampling. In order to collect data, Beck Depression Inventory (BDI-II), NEO Five-Factor Personality Inventory (Neo-FFI), Floyd Anxiety Sensitivity Inventory (ASI), Freeston Intolerance of Uncertainty Scale (IUS) used. After collecting the questionnaire, raw data were analyzed using structural equation modeling (SEM) and SPSS 28 and Lisrel 8.8 software. The fit indices of the model were confirmed. According to the findings of the research, it can be said that personality types including neuroticism had a positive and significant effect on depression, and openness to experience, conscientiousness, extroversion, and agreeableness had a negative and significant effect on depression. Anxiety sensitivity and intolerance of uncertainty had a positive and significant effect on depression, and the mediating role of intolerance of uncertainty was also confirmed. In fact, people who have openness to experience, conscientiousness, extroversion and less agreeableness, higher neuroticism, higher anxiety sensitivity and intolerance of uncertainty, experience higher depression. It is suggested that more importance be given to the mental health of depressed people with substance use disorder so that they are not drawn to substance use. Also, in order to improve the symptoms of depression in their patients, psychologists and counselors should pay attention to the role of personality types, anxiety sensitivity and intolerance of uncertainty and use the effects of these components on depression with the necessary training.

The present study was conducted with the aim of comparing cognitive inhibition, problem solving, decision making, working memory and cognitive flexibility in people with different levels of mindfulness. This research was a causal-comparative study and the method of doing the work was survey and quantitative. Considering that the aim of the research was to examine two groups with high and low mental awareness; Therefore, the Freiburg Mindfulness Questionnaire was distributed among 173 adult citizens of Kermanshah, and after meeting the criteria for entering and exiting the study, 100 adults with high and low mindfulness were divided into two groups of 50 people. In order to collect data, for the variable of mindfulness from the short form of the Freiburg Mindfulness Questionnaire, the variable of cognitive inhibition from the go-no-go task test, for the variable of problem solving from the Tower of London test, for the variable of decision-making from the Iowa decision-making task test, to examine The variable of working memory was used from the Passat working memory test and the variable of cognitive flexibility was used from the complex Stroop test. The results of data analysis showed that cognitive inhibition (p=0.000, ɳ2=0.44), problem solving (p=0.000, ɳ2=0.44), decision making (p=0.001, ɳ2= Working memory (p=0.000, ɳ2=0.46) and cognitive flexibility (p=0.001, ɳ2=0.57) have a significant difference in people with high and low mindfulness. The results of this research show that the higher the level of cognitive inhibition, problem solving, decision making, working memory and cognitive flexibility, the higher the level of mindfulness.

The present study aimed to test the Path Analysis of self-harm behaviors in prisoners based on the DSM-5 alternative model of personality disorders with the mediating role of hopelessness and emotion dysregulation. The research method was descriptive and structural equation modeling. The statistical population of this study was all prisoners of Qezel-hassar Prison in Karaj in the second half of 2022-2023. The research sample consisted of 400 prisoners with a diagnosis of self-harm behaviors, who were selected through targeted sampling based on the presence of NSSI behaviors and personal consent of individuals, in the first place, and having the criteria for entering and exiting from the statistical population. To collect data, the following scales were used: the DSM-5 Adult Personality Questionnaire (PID-5-BF), the Beck Hopelessness Scale (BHS), the Cognitive Emotion Regulation Questionnaire (CERQ), and the Klonsky and Glenn Self-Injurious Behaviors Questionnaire (2011). After collecting the questionnaires, data analysis was performed on the raw data using Path Analysis through SPSS 25 and Lisrel8.8 software. The model fit indices were confirmed. Based on the results obtained, there was a positive and significant correlation between self-harm behavior and negative affect (P<0.001; r=0.42), detachment (P<0.001; r=0.33), oppositionality (P<0.001; r=0.40), disinhibited social engagement (P<0.001; r=0.29), borderline personality traits (P<0.001; r=0.42), hopelessness (P<0.001; r=0.43), and negative cognitive emotion regulation (P<0.001; r=0.42) at the 99% level, and a negative and significant correlation with positive cognitive emotion regulation (P<0.001; r=-0.33) at the 99% level. In addition in the present study there is no significant direct relationship between: Nonsuicidal Self-Injury behaviors and dishibition (P>0.001,r=0.42) at 99% level . Therefore, considering the importance of these behaviors in the health of this group, it is recommended that in criminal institutions, conditions should be created to minimize the occurrence of these behaviors and the occurrence of psychological disorders that cause these behaviors.

The purpose of this study was to compare the executive functions of mothers with premature infants with and without symptoms of depression and anxiety. The statistical population included mothers with premature infants hospitalized in Tehran and Karaj hospitals. The target sample included mothers with premature babies who were hospitalized in the NICU department of Mahdia and Kamali hospitals in Karaj. A total of 140 people were divided into two groups (70 people with symptoms of anxiety and depression and 70 people without symptoms of anxiety and depression). Tests to measure executive functions including 1-Back, go/no-go test and Wisconsin cards test were performed on the participants. One-way multivariate analysis of variance was used to investigate the research hypotheses. The findings of this research are working memory (P=0.012 and F=6.515), inhibitory control (P=0.006 and F=7.787) and cognitive flexibility of error in remaining (P=0.146 and F=2.140). and the number of floors is P=0.011 and F=6.627). One-way multivariate analysis of variance was used to investigate the research hypotheses. The findings of this research are working memory (P=0.012 and F=6.515), inhibitory inhibition (P=0.006 and F=7.787) and cognitive flexibility of error in remaining (P=0.146 and F=2.140). and the number of floors is P=0.011 and F=6.627). The results of this research showed that there is a significant difference in executive functions between mothers with premature babies with and without symptoms of depression and anxiety.

Considering that suicidal ideation is one of the common issues in people with obsessive-compulsive disorder, therefore, investigating its components is of special importance. Therefore, the present study was conducted with the aim of investigating the mediator role of experiential avoidance, cognitive fusion, emotion dysregulation, negative affect, and distress tolerance in predicting suicidal ideation in obsessive-compulsive disorder. This research is quantitative in terms of methodology, which was carried out with the regression method and in the form of Structural equation modeling. The statistical population includes all Students University of Kurdistan who are studying in 2021-2022. The non-random sampling method was available and the sample size was estimated using the Morgan 504 table. In order to collect information, Beck suicidal scale ideation‌(BSSI), dimensional obsessive- compulsive scale(DOCS), acceptance and action questionnaire for OCD‌(AAQ-OC), cognitive fusion questionnaire‌(CFQ), distress tolerance scale‌(DTS), difficulty in emotion regulation scale-(DERS) and positive affect and negative affect scale‌(PANAS) were used. The obtained findings showed that the Pearson correlation coefficients between obsessive thoughts and compulsive, suicidal ideation ,experiential avoidance, cognitive fusion, emotion dysregulation ,negative affect, have a positive and significant relationship (P=0.01), also between tolerance of distress has a negative and significant relationship with other variables (P=0.01). These results showed that in the model of the relationship between obsessions-compulsions with suicidal ideations with the mediating role of experiential avoidance, cognitive fusion, emotion dysregulation ,negative affect ,and distress tolerance the data showed that the direct and total standardized effect of obsessive-compulsive on negative affect 0.572%, distress tolerance -0.338%, emotion dysregulation 0.453% cognitive fution 0.68% and experiential avoidance is 0.58% and this effect is statistically significant (P<0.01). Based on the findings of this research, it can be concluded that the components investigated in this research are the main determinants of suicidal ideation in people with obsessive-compulsive tendencies.

The present study was conducted with the aim of developing a causal model of social anxiety in students with specific learning disorders based on emotion regulation and perceived self-efficacy, taking into account the mediating role of emotional intelligence and early maladaptive schemas. The statistical population of this research was made up of all the students with specific learning disorder who referred to learning disorder centers under the supervision of Sanandaj city in the academic year of 1402-1401. The research sample included 360 8-12-year-old students (174 girls, 186 boys) with specific learning disorders, who were selected from the statistical population as a purposeful sampling, according to the acceptance of the parents and teachers of the students to participate in the research. In this research, the self-report version of Leibovitz Social Anxiety Scale for Children and Adolescents (LSAS-CA-SR), Emotion Regulation Inventory (ERC), Children's Trait Emotional Intelligence Questionnaire (TEIQUE-CF), Children's Self-Efficacy Questionnaire (SEQ-C) and children's schema questionnaire (SIC) were used. After collecting the questionnaires, analysis was done on the raw data using structural equation modeling and path analysis through SPSS 24 and Lisrel 8.8 software. The fit indices of the model were confirmed. Based on the results obtained, the variables of emotion regulation, perceived self-efficacy, emotional intelligence and early maladaptive schemas have a direct effect on the social anxiety of students with specific learning disorders. Social anxiety of students with specific learning disorder has a significant relationship with the mediation of emotional intelligence and early maladaptive schemas with emotion regulation, also, social anxiety of students with specific learning disorder has a significant relationship with the mediation of emotional intelligence and early maladaptive schemas with perceived self-efficacy (p<0.01). Therefore, in order to reduce the social anxiety of students with specific learning disorders, it is recommended that educators and experts formulate educational programs to increase adaptive emotion regulation strategies, increase the sense of perceived self-efficacy, and strengthen their emotional intelligence. Also, by adopting appropriate strategies and teaching parents, they can minimize the initial incompatible schemas of students with specific learning disorders.

Background and purpose: Considering the high prevalence of anxiety disorders among Iranian teenagers, defects in various functions as well as direct and indirect costs that this disorder imposes on the individual, family and society. Necessity requires that by using various interventional treatments, the necessary skills and strategies are taught to people with this disorder in order to deal with the functional destruction caused by the disorder and to promote individual and social adaptation; Therefore, the present study was conducted with the aim of investigating the effectiveness of the integrated transdiagnostic treatment protocol on the symptoms of anxiety, emotion dysregulation and intolerance of ambiguity in adolescents with anxiety disorders. Method: The design of the current research was an experimental study that was carried out in the form of a pre-test, post-test design with follow-up. The statistical population included all adolescents aged 15 to 17 with anxiety disorders in Sanandaj, of which 55 people were selected by purposive sampling. They were randomly selected and placed in two intervention and control groups. At the end of the treatment, there were 28 people in the intervention group and 27 people in the control group. The tools used in the research include DSM-5-based Adolescent Anxiety Questionnaire (YAM), Emotion Regulation Questionnaire-Children and Adolescent Version (ERQ-C), Intolerance of Ambiguity Scale-Children and Adolescent Version (IUSC-12) and Pennsylvania Anxiety Questionnaire. - Children's version (PSWQ-C). The data were analyzed using the statistical method of variance analysis with repeated measurements Findings: The results showed that the average scores of symptoms of anxiety, emotion dysregulation and intolerance of ambiguity in the intervention group were significantly reduced compared to the control group (P≥0.001) after adjusting the pre-test scores between the experimental and control groups in There is a significant difference in the research components. Conclusion: Considering the effectiveness of integrated transdiagnostic treatment on reducing symptoms of anxiety, emotion dysregulation and intolerance of ambiguity in adolescents with anxiety disorders, the present results have practical implications for clinical professionals active in the fields of treatment and counseling.

The purpose of the current research is the structural equation model of relationships between childhood maltreatment and Internet addiction: the mediating role of attachment styles and coping strategies. The research community includes the students of Mashhad, whose number was 234, and the sampling method was Cochran. In this research, four Internet addiction test questionnaires [1] (IAT), childhood trauma questionnaire-short version [2] (CTQ-SF), revised scale of adult attachment styles [3] (RASS) and strategies questionnaire Coping [4] (CISS) is used. The research hypotheses have been tested and checked by smart pls software. The results of the calculations have show There is a positive and significant relationship between Internet addiction and childhood abuse. There is a positive and significant relationship between Internet addiction and childhood abuse with the mediating role of attachment styles. There is a positive and significant relationship between Internet addiction and childhood abuse with the mediating role of coping strategies.

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر القای هیجان منفی (خشم) بر تصمیم گیری پرخطر در افراد مضطرب و غیر مضطرب انجام شد. تحقیقات قبلی نشان می دهد اضطراب بالا با ریسک گریزی مرتبط است، اما تأثیر احساسات منفی بر تصمیم گیری ریسکی همراه با اضطراب را بررسی نکرده است. در این آزمایش از روش پیش آزمون و پس آزمون دو گروهی استفاده شده است به این صورت که ابتدا آزمودنی ها پرسشنامه های اختلال اضطراب بک و اختلال اضطراب فراگیر را پر کرده سپس در صورتی که نمره آن ها برای شرکت در آزمایش مناسب می بود مورد مصاحبه قرار می گرفتند، پس از انجام مصاحبه برای سنجش ریسک پذیری ایشان از آزمون قمار آیوا استفاده می شد و سپس به آن ها مجموعه تصاویر القای هیجان (IAPS) برای القای هیجان خشم نشان داده و دوباره از ایشان آزمون ریسک پذیری با استفاده از نرم افزار آیوا به عمل می آمد. در پایان نیز دوباره از آزمودنی ها درخواست می شد که فرم های اختلال اضطراب را پر کنند. جامعه آماری این پژوهش همه ی دانشجویان 18 تا 45 سال در همه ی مقاطع تحصیلی دانشگاه کردستان که در سال1399-1400 مشغول به تحصیل بودند، می باشد. تعداد افراد شرکت کننده در آزمایش 228 نفر بوده که پس از بررسی نمره های اضطراب پرسشنامه ها ی اضطراب بک و فراگیر و انجام مصاحبه با آن ها 30 نفر نمونه اضطرابی و 30 نفر نمونه غیر اضطرابی آقا و خانم آنتخاب شدند برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون هایt تک گروهی و ANCOVA استفاده شده است نتایج تحقیق حاصل از آن بود که: ریسک پذیری پس از القای هیجان خشم در دو گروه اضطرابی و غیر اضطرابی در سطح اطمینان99درصد دارای تفاوت معناداری است به این صورت که در گروه اضطرابی پس از القای هیجان ریسک پذیری به صورت معنا داری کاهش می یابد در حالی که در گروه غیر اضطرابی ریسک پذیری افزایش می یابد.در واقع می توان نتیجه گرفت القای هیجان منفی باعث کاهش سطح ریسک پذیری در افراد دچار اختلال اضطراب می شود.

زمینه و هدف: جنگ ها و درگیری ها علاوه بر تلفات جانی بسیاری که دارند. سلامت روانشناختی و جسمانی جوامع را به شدت تحث تاثیر قرار می دهند. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین اختلال استرس پس از سانحه و افکار خودکشی با تعیین نقش میانجی گر حساسیت اضطرابی، اجتناب تجربی و عدم تحمل پریشانی در میان دانشجویان عراقی. مواد و روش ها: این پژوهش از پژوهش های توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این شامل تمام دانشجویان عراقی در دانشگاه گرمیان بود. نمونه این پژوهش شامل 516 نفر دانشجوی دانشگاه گرمیان در طول سال 1400 بود که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها در این پژوهش از چک لیست استرس پس از سانحه (PCL-5)، مقیاسی برای سنجش تحمل پریشانی (DTS)، مقیاس تجدیدنظر شده حساسیت اضطرابی (ASIR)، مقیاس پرسشنامه چند بعدی اجتناب تجربی (MEAQ)، پرسشنامه افکار خودکشی بک (BSSI)، پرسشنامه پذیرش و عمل ـ نسخه دوم (AAQ-II) و فرم کوتاه پرسشنامه شخصیتی (PID-5) استفاده شد. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که اثر کل استرس پس از حادثه بر افکار خودکشی803/0، با نقش میانجی گری متغیر بر اجتناب تجربی 718/0، تحمل پریشانی 659/0-، حساسیت اضطرابی 629/0گزارش شده است. نتیجه گیری: از یافته های این پژوهش می توان این گونه نتیجه گیری کرد که بین استرس پس از سانحه و افکار خودکشی با نقش میانجی گری متغیر حساسیت اضطرابی، اجتناب تجربی و تحمل پریشانی در میان دانشجویان دانشگاه گرمیلان در استان کلار رابطه معناداری وجود دارد (001/0=P).

زمینه و هدف: اختلالات اضطرابی از اختلالات شایع روانپزشکی هستند که با توجه به سیر مزمن، شیوع بالا و هم آیندی مرضی با سایر اختلالات روانپزشکی، به عنوان یکی از مهمترین اختلالات ناتوان کننده در بزرگسالان می باشند. عدم مداخلۀ به موقع می تواند اثرات سوء فراوانی بر روابط خانوادگی، رضایت زناشویی و کیفیت زندگی فرد تحمیل کند. هدف مطالعۀ حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر علایم اضطرابی، راهبردهای تنطیم هیجان و رضایت زناشویی زنان دارای اختلالات اضطرابی بود. روش: در این پژوهش از طرح تجربی تک موردی از نوع A-B-A استفاده شده است. جامعه مورد نظر شامل کلیه زنان متأهل مراجعه کننده به کلینیک ها و مراکز درمانی خصوصی شهر مشهد است. گروه نمونه در این پژوهش شامل 10 زن مبتلا به حداقل یک اختلال اضطرابی بودند که علاوه بر آن نارضایتی زناشویی نیز گزارش کرده بودند. آزمودنی ها به روش نمونه گیری در دسترس از بین جامعه آماری پژوهش، پس از مصاحبه بالینی ساختار یافته برای تشخیص اختلال های محور یک توسط روانشناس بالینی انتخاب شدند. نمونه پژوهش پس از ارزیابی بالینی و احراز شرایط پژوهش وارد فرایند مداخله شدند و طرحواره درمانی هیجانی به مدت 12 جلسۀ یک ساعته به صورت هفتگی به کار گرفته شد. آزمودنی ها در سه مرحلۀ خط پایۀ یکسان و جلسات 1، 4، 8، 12 درمان و نیز دو ماه پس از درمان مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تفسیر داده ها از تحلیل نمودار دیداری و همچنین از شاخص های میزان بهبودی و تغییر پایدار و D کوهن استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تاثیر طرحواره درمانی هیجانی بر علایم اضطرابی، تنظیم هیجان (سرکوبی هیجان و ارزیابی مجدد)، حساسیت اضطرابی، عاطفه مثبت و منفی و رضایت مندی زناشویی زنان مبتلا به اختلالات اضطرابی از نظر آماری و بالینی معنی دار است و این درمان به طور معنی داری منجر به کاهش شاخص های اضطرابی، بهبود راهبردهای تنظیم هیجان و افزایش رضایت مندی زناشویی در این زنان شده است. نتیجه گیری: طرحواره درمانی هیجانی درکاهش علایم اضطرابی، تعدیل راهبردهای تنظیم هیجان و رضایت مندی زناشویی زنان دارای اختلالات اضطرابی از اثربخشی لازم برخوردار است.

یکی از مشکلات شایعی که افراد سؤمصرف کننده مواد با آن درگیر هستند، مشکلات رفتاری مرتبط با آسیب های طیف برونی ساز است. این مطالعه با هدف بررسی نقش میانجی گر بدتنظیمی هیجان، تکانشگری و عدم تحمل پریشانی در ارتباط بین ابعاد مرضی شخصیت DSM-5 با آسیب های طیف برونی ساز در افراد دارای سوء مصرف مواد انجام شد. مطالعه از نظر روش شناسی کمی و از لحاظ هدف بنیادی بود که با روش همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه مورد مطالعه تمامی افراد سؤمصرف کننده مواد تحت درمان در مراکز ترک اعتیاد و بیمارستان های شهر سنندج در مقطع زمانی 1399-1400 بود. کل نمونه انتخاب شده در این پژوهش 500 نفر در نظر گرفته شد؛ که از بین بیماران مراکز ترک اعتیاد و بیمارستان های شهر سنندج با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آخرین نسخه های چهار نرم افزار SPSS-22،Lisrel ، AMOS-22 و برنامه ماکرو Preacher & Hayes, (2008) استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد در اثر مستقیم ابعاد مرضی شخصیت DSM-5 و آسیب های طیف برونی ساز، هیجان پذیری منفی (عاطفه منفی)، دل گسستگی، مهارگسستگی، مخالفت جویی و روان پریشی (روان گسستگی) معنی دار است. در اثر غیرمستقیم، دشواری در انجام رفتار هدفمند، عدم وضوح هیجانی، عدم پذیرش پاسخ های هیجانی، دشواری در کنترل تکانه، فقدان آگاهی هیجانی و دسترسی محدود به راهبرهای تنظیم هیجانی در بدتنظیمی هیجان با آسیب های طیف برونی ساز ارتباط داشت. تکانشگری در حیطه های شناختی، حرکتی و عدم برنامه ریزی با آسیب های طیف برونی ساز مرتباط بود. همچنین در اثر غیرمستقیم، تحمل (تحمل پریشانی هیجانی)، جذب (جذب شدن به وسیله هیاجانات منفی)، تنظیم (تنظیم تلاش ها برای تسکین پریشانی) و ارزیابی (برآورد ذهنی پریشانی) در تحمل پریشانی با آسیب های طیف برونی ساز ارتباط داشت. در کل، بدتنظیمی هیجان، تکانشگری و عدم تحمل پریشانی نقش میانجی گر معنی داری در ارتباط بین ابعاد مرضی شخصیت DSM-5 با آسیب های طیف برونی ساز در افراد دارای سوء مصرف مواد داشتند.

مقدمه: اختلال وسواسی-جبری یک اختلال ناهمگون با ابعاد متنوع است که شناسایی عوامل زیربنایی دخیل در سبب شناسی و تداوم آن از اهمیت ویژهای برخوردار است. پژوهش حاضر به بررسی نقش باورهای فراشناختی در پیش بینی ابعاد علائم اختلال وسواسی-جبری با میانجی گری اجتناب تجربه ای و آمیختگی شناختی می پردازد. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات علی-مقایسه ای و همبستگی با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری (تحلیل مسیر) می باشد. نمونه پژوهش حاضر شامل 324 نفر (121 نفر مبتلا به اختلال وسواسی-جبری و 203 نفر از دانشجویان) که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جامعه آماری پژوهش حاضر در افراد بهنجار شامل تمامی دانشجویان شهر اردبیل و تبریز و در نمونه بالینی تمامی افراد مبتلا به اختلال وسواسی-جبری در بخش سرپایی بیمارستان روانپزشکی فاطمی اردبیل و بخش روانپزشکی بیمارستان رازی تبریز و همچنین مراکز مشاوره سطح شهر اردبیل و تبریز می باشد، داده های حاصل از نمونه بالینی از افراد مبتلا به اختلال وسواسی-جبری به صورت مداد-کاغذی جمع آوری گردید و داده های گروه کنترل که شامل دانشجویان بود، به صورت آنلاین از طریق شبکه های اجتماعی (WhatsApp و Telegram) و با طراحی پرسشنامه ها در بستر Google Form گردآوری شدند. برای تحلیل آماری داده های پژوهش علاوه بر آزمون t مستقل، از ضریب همبستگی پیرسون و روش تحلیل مسیر (Pathway Analysis) با استفاده از نرم افزارهای SPSS و AMOS استفاده شد. نتایج: مدل پژوهش حاضر با داده های برازش مناسبی داشت به گونه ای نتایج مدل داد بین تمامی متغیرهای باورهای فراشناختی، وسواسی-جبری، پذیرش و عمل و آمیختگی شناختی بین گروه وسواس و بهنجار تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0=p)، میانگین نمرات در گروه وسواس بالاتر از گروه بهنجار می باشد. همچنین، نتایج مدل پژوهش حاضر نشان داد که داده های برازش مناسبی داستند به گونه ای که باورهای فراشناختی به صورت مستقیم و معنی داری 29/0 درصد از علائم اختلال وسواسی-جبری را تبیین می کند. علاوه بر این، باورهای فراشناختی به صورت معنی دار و غیرمستقیم با واسطه ی متغیر اجتناب تجربه ای 30/0 درصد از علائم اختلال وسواسی-جبری و همچنین با واسطه ی آمیختگی شناختی 41/0 درصد از علائم اختلال وسواسی-جبری را در نمونه بالینی پژوهش حاضر تبیین می کنند. بحث و نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد مدل پژوهش حاضر معنادار می باشد به گونه ای که باورهای فراشناختی در پیش بینی علایم وسواسی-جبری نقش تعیین کننده ای دارند و همچنین متغیرهای اجتناب تجربه ای و آمیختگی شناختی نقش واسطه ای بین این دو را تبیین می کنند.

مقدمه: اختلال اوتیسم یک اختلال رشدی-عصبی است که با دو معیاراصلی نقص در ارتباط اجتماعی و رفتارهای محدود و تکراری مشخص می شود. همبودی سایر شرایط آسیب زا موجب نقص شدید، کیفیت پایین سطح عملکرد و بروز اختلالات روانپزشکی در این افراد می شود. پژوهش حاضر به بررسی نقش میانجی گر تنظیم هیجان و عدم تحمل بلاتکلیفی در ایجاد آسیب های درونی ساز و بیرونی ساز در کودکان مبتلا به اوتیسم و مقایسه با گروه کنترل می پردازد. روش پژوهش: مطالعه حاضر از نوع مطالعات علی-مقایسه ای و همبستگی با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری (تحلیل مسیر) است. نمونه پژوهش حاضر شامل 328 نفر (117 نفر مبتلا به اختلال طیف اوتیسم و 211 نفر از دانش آموزان بودند) که به شیوه نمونه گیری تصادفی از نوع در دسترس انتخاب شدند. جامعه آماری در نمونه بالینی شامل تمامی افراد مبتلا به اختلال اوتیسم در محدوده سنی 8 تا 18 سال از تمامی مدارس اوتیسم و انجمن اوتیسم ایران در استان تهران و مراکز اوتیسم تبریز و گروه کنترل شامل تمامی دانش آموزان منطقه 17 تهران و شهرستان میانه در سال تحصیلی 1400 می باشند. داده های پژوهش حاضر به صورت آنلاین جمع آوری شدند. برای تحلیل آماری داده های پژوهش از آزمون تحلیل واریانس، ضریب همبستگی پیرسون و روش تحلیل مسیر (Pathway Analysis) توسط نرم افزارهای SPSSو AMOSاستفاده شد. نتایج: نتایج پژوهش حاضر نشان داد بین تمامی متغیرهای آسیب های درونی و بیرونی ساز، تنظیم هیجان و عدم تحمل بلاتکلیفی بین گروه اوتیسم و بهنجار تفاوت معناداری وجود دارد (0.001=p)؛ به صورتی که میانگین نمرات گروه اوتیسم بالاتر از گروه بهنجار می باشد. همچنین، نتایج پژوهش بر روی نمونه اوتیسم نشان داد که علائم اوتیسم به صورت مستقیم و معناداری 40 درصد از تغییرات آسیب های درونی ساز و 30 درصد ازآسیب های برونی ساز را پیش بینی می کنند؛ همچنین علائم اوتیسم به صورت معنادار با میانجی تنظیم هیجان 35درصد از تغییرات در آسیب های درونی ساز و29درصد تغییرات آسیب های برونی ساز در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم را پیش بینی می کنند. همچنین علائم اوتیسم به صورت معنادار با میانجی عدم تحمل بلاتکلیفی، 27 درصد از تغییرات آسیب درونی ساز و 46 درصد از تغییرات آسیب برونی ساز را پیش بینی می کنند. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد علائم اوتیسم نقش تعیین کننده ای در پیش بینی اختلالات درونی و بیرونی ساز دارند و همچنین متغیر فراشناختی عدم تحمل بلاتکلیفی و تنظیم هیجان نقش واسطه ای بین این دو را تبیین می کنند.

پژوهش حاضر برای کاهش خلا مربوط به بررسی نقش میانجی بدتنظیمی هیجان در ارتباط بین صفات شخصیت مرضی و مشکلات خواب در شاغلین نوبت کاری انجام شده است. یک فرد نوبت کار مجبور است چرخه خواب و بیداری خود را تنظیم نماید. به دلیل تفاوت های فردی، بعضی از افراد به خوبی با نوبت کاری انطباق می یابند در حالی که برخی افراد قادر به تطابق نیستند. مطالعات نشان می دهند که خصوصیات فردی و شخصیتی بیشترین تاثیر را در انطباق با نوبت کاری دارند. ارتباط بین ویژگی های شخصیتی و اختلالات خواب در یک فرد نوبت کار مبحثی است که هنوز کاملاً درک نشده است. شاغلین نوبت کار علاوه بر فعالیت در ساعات مختلف از شبانه روز با موقعیتهای خطرناک و ریسک های غیرقابل پیش بینی شغلی روبرو هستند. از این رو در تطابق با نوبت کاری علاوه بر ویژگیهای فردی و شخصیتی، توانایی در تنظیم هیجان می تواند یک نقش میانجی مهم داشته باشد. از این رو پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش میانجی گر بدتنظیمی هیجان در ارتباط بین صفات مرضی شخصیت و مشکلات خواب در کارکنان نوبت کار انجام خواهد شد. جامعه آماری شامل 258 نفر از پرسنل نوبت کار شاغل در بخش های مختلف بیمارستان های سنندج و نیز 279 نفر از پرسنل نوبت کار شاغل در شرکت لاستیک بارز کردستان بود که به صورت تصادفی انتخاب شدند. در این مطالعه، ابزار مورد پژوهش شامل چهار پرسشنامه: سیاهه شخصیت PID-5، پرسشنامه کیفیت خواب پیترزبورگ، پرسشنامه شدت بی خوابی و پرسشنامه دشواری تنظیم هیجان بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی (فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد و واریانس) و آمار استنباطی انجام شد. در بخش آمار استنباطی نیز ارتباط کلیه متغیرهای مستقل و وابسته با استفاده از ماتریس همبستگی و مدل معادلات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفت. همچنین لازم به ذکر است برای تجزیه و تحلیل داده ها از نسخه 25 نرم افزار SPSS استفاده شد و به منظور مدل سازی معادلات ساختاری از نرم افزار AMOS استفاده شد. بر طبق نتایج می توان نتیجه گیری کرد که مقیاس دشواری در تنظیم هیجان یک میانجی گر قوی در رابطه بین شخصیت و شاخص کیفیت خواب است. بنابراین با توجه به اهمیت خواب در نوبت کاران و سازگاری آنها با شرایط نوبت کاری این نتایج پیشنهاد می کند که به منظور سازگاری هر چه بهتر کارگران نوبت کار و کاهش مشکلات خواب در نوبت کاران بهتر است افراد نوبت کار را متناسب با ویژگی های شخصیتی آنها و میزان توانایی آنها در تنظیم هیجان انتخاب کرد.

هدف این پژوهش بررسی تجارب بدرفتاری دوران کودکی و سبک های دلبستگی ناایمن و ارتباط آن ها با ویژگی های اختلال شخصیت مرزی با در نظر گرفتن نقش میانجی گر ذهنی سازی و تنظیم هیجان در این رابطه می باشد. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان شاغل به تحصیل در دانشگاه های استان کردستان در سال تحصیلی 1399-1398 بودند. از میان آنها نمونه ای به حجم 800 نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های آنلاین از طریق شبکه های اجتماعی در بین آنها پخش شد. از دو برنامه رایج WhatsApp و Telegram برای ارسال و پیگیری پرسشنامه ها استفاده گردید. در طراحی پرسشنامه ها از بستر Google Form استفاده شد. از پرسشنامه آسیب های دوران کودکی_نسخه کوتاه شده (CTQ_SF)، پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسالان (RASS) مقیاس غربال گری مک لین MSI-BPD))، پرسشنامه ذهنی سازی RFQ))، مقیاس دشواری در تنظیم هیجان DERS)) استفاده شد. در انتها تعداد620 پرسشنامه بازگشت داده شد که با حذف پرسشنامه های مخدوش و نامعتبر، داده های حاصل از 576 نفر به عنوان نمونه نهایی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. برای تحلیل آماری داده های پژوهش علاوه بر همبستگی، تأثیر مستقیم و غیرمستقیم و واسطه ای توسط روش تحلیل مسیر (Pathway Analysis) با استفاده از نرم افزارهای SPSS و AMOS استفاده شد. یافته ها نشان دادند افرادی که در دوران کودکی توسط مراقبان خود بدرفتاری را تجربه کرده بودند، احتمال اینکه در بزرگسالی سبک های دلبستگی اضطرابی و اجتنابی را داشته باشند و ویژگی های اختلال شخصیت مرزی را به نمایش بگذارند و هم اینکه در تنظیم هیجان و ذهنی سازی مشکل داشته باشند، بالا می رود. بدرفتاری های دوران کودکی و سبک های دلبستگی ناایمن، اختلال شخصیت مرزی را با میانجی گری متغیرهای ذهنی سازی و تنظیم هیجان بالا می برد.

هدف: هدف این پژوهش بررسی رابطه میان مشکلات خواب و افکار خودکشی است. این پژوهش، با در نظر گرفتن نقش میانجی تعداد سه متغیر فراتشخیصی عدم تحمل پریشانی، اجتناب تجربه ای، و بدتنظیمی هیجان در میان دانشجویان دانشگاه های سطح استان کردستان در سال 1400-1399 و با روش پژوهشی کمی از نوع همبستگی انجام شد. روش: جهت دستیابی به اهداف پژوهشی تعداد 679 نفر شامل 451 زن و 228 مرد با روش نمونه گیری تصادفی در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها با رعایت شرایط اخلاقی، از پرسشنامه های کیفیت خواب پترزبورگ (PSQI)، افکار خودکشی بک (BSSI)، تحمل آشفتگی (DTS)، نسخه دوم پذیرش و عمل (AAQ-II)، و دشواری در تنظیم هیجان (DERS) استفاده شد. داده های به دست آمده به دقت بررسی شدند و با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS ورژن 23 و AMOS ورژن 26 از طریق روش مدل معادلات ساختاری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج به دست آمده از تحلیل ها نشان داد که میان مشکلات خواب و افکار خودکشی با نقش واسطه ای متغیرهای عدم تحمل پریشانی و بدتنظیمی هیجان رابطه ی غیرمستقیم معنادارβ=0.187) و 002.0(P= وجود دارد. با این حال اثری از نقش متغیر اجتناب تجربه ای در این رابطه مشاهده نشد. نتیجه گیری: طبق یافته ها مشکلات خواب با تغییر در سطوح هر کدام از متغیرهای عدم تحمل پریشانی و بدتنظیمی هیجان می تواند به طور غیرمستقیم بر نرخ شیوع افکار خودکشی در دانشجویان اثرگذار باشد.

اختلال نقص توجه و بیش فعالی یک اختلال عصبی- تحولی شایع در دوران کودکی است. این اختلال چنانچه در کودکی درمان نشود تا نوجوانی و بزرگسالی ادامه پیدا می کند و عوارض شناختی و هیجانی بسیاری را به دنبال دارد. درمان های روانی اجتماعی برای این بیماران نادر است و میزان ترک درمان نیز قابل توجه است. هدف این مطالعه تقویت اثربخشی درمان شناختی_ رفتاری با استفاده از موسیقی پس زمینه برای نوجوانان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی است. آزمودنی های حاضر در این پژوهش 8 نوجوان بودند. که پنج نفر آن ها دختر و 3 نفر آنان را پسر تشکیل می داد. که در مقاطع تحصیلی راهنمایی و دبیرستان در حال تحصیل بودند. هر آزمودنی تعداد جلسات خط پایه متفاوتی بین 2، 4 و 6 را دریافت کردند و سپس وارد درمان شدند. و در طول درمان به طور یکسان در جلسات 1، 4، 8، 12 درمان و دو ماه پس از درمان مورد ارزیابی قرار گرفتند. علایم اختلال در جلسات خط پایه، ارزیابی های طول درمان و ارزیابی پیگیری دوماهه با استفاده از پرسشنامه تجدید نظر شده ی درجه بندی کانرز فرم کوتاه والدین و پرسشنامه تنظیم هیجان کودکان و نوجوانان انجام شد. در نهایت نتایج توسط تحلیل نمودارهای دیداری نزولی و سعودی میانگین نمرات مورد تحلیل آمار قرار گرفت. همچنین، از شاخص تغییر پایا (RCI)، شاخص داده های ناهمپوش (PND, PAND, PEM) شاخص میزان بهبودی، تحلیل نیمرخ و میزان اندازه اثر D کوهن استفاده شده است. نتایج نشان داد که درمان شناختی- رفتاری با الحاق موسیقی پس زمینه اثربخشی معناداری در علایم نقص توجه، بیش فعالی و تکانشگری داشته. همچنین منجربه بهبود در راهبردهای تنظیم هیجان از قبیل ارزیابی مجدد و سرکوب شده است.

هدف تحقیق حاضر بررسی نقش عوامل فراتشخیصی بدتنظیمی هیجان و عدم تحمل ابهام در ارتباط بین صفات شخصیت مرضی و آسیب های درونی ساز- برونی ساز است. تعداد 644 دانشجو به طور تصادفی انتخاب شدند و توسط پرسشنامه های دشواری در تنظیم هیجان (DERs)، مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی (IUS)، سیاهه شخصیت برای DSM_5(PID_5)، مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS) و سیاهه طیف آسیب های برونی سازی (ESI) سنجیده شدند. نتایج حاصل از همبستگی نشان داد که رابطه مستقیم و معناداری بین صفات شخصیت مرضی و آسیب های درونی ساز_ برونی ساز وجود دارد. به علاوه مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد که بدتنظیمی هیجان و عدم تحمل ابهام، به عنوان عوامل فراتشخیصی می توانند رابطه بین صفات شخصیت مرضی و آسیب های درونی ساز و برونی ساز را میانجی گری کنند. یافته های حال حاضر نشان می دهد که چگونه بدتنظیمی هیجان و عدم تحمل ابهام می توانند تاثیرگذاری ابعاد شخصیت مرضی بر آسیب های درونی ساز و برونی ساز را افزایش دهند.

هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین نقش عوامل فراتشخیصی حساسیت اضطرابی، اجتناب تجربه ای، عدم تحمل بلاتکلیفی و بد تنظیمی هیجان در پیش بینی مشکلات خواب در اختلال استرس پس از سانحه است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویانی است که در دانشگاه های اقلیم کردستان عراق مشغول به تحصیل بوده اند؛ که از بین آن ها با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه مورگان و با احتساب احتمال 10 درصدی ریزش، نمونه ای به حجم 630 نفر به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ (PSQI)، پرسشنامه استرس پس از سانحه (PCL-5)، پرسشنامه عدم تحمل بلاتکلیفی (IUS)، پرسشنامه حساسیت اضطرابی (ASI)، پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ)، پرسشنامه مقیاس تحمل پریشانی (DTS)، پرسشنامه افکار خودکشی (BSSI) و مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (DERS). نهایتاً داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و با روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل، ومجذورکای مورد تجزیه وتحلیل و تفسیر قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که بین متغیر کیفیت خواب افراد مبتلابه استرس پس از سانحه با حساسیت اضطرابی، عدم تحمل بلاتکلیفی، تحمل پریشانی و دشواری در تنظیم هیجان رابطه مثبت و معناداری گزارش شده است (01/0>P)؛ همچنین میان تمامی متغیرهای پژوهش ارتباط معناداری به شکل مثبت وجود دارد (01/0>P).

از آنجا که بیماری های پوستی در جامعه شیوع فراوانی داشته و پیامدهای روانی بی شماری به همراه دارند، مطالعه حاضر به منظور مقایسه دشواری تنظیم هیجان، انعطاف پذیری روانشناختی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به لیکن سیمپلکس کرونیکوس و جمعیت نرمال انجام شده است. در این تحقیق از روش علی - مقایسه ای استفاده شده است. جامعه آماری شامل تمام زنان و مردان مبتلا به بیماری لیکن سیمپلکس کرونیکوس بود که در سال 1399 به کلینیک های پوست در شهرهای تهران، کرج و قم مراجعه کردند. برای انتخاب 201 بیمار به عنوان نمونه از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. علاوه بر این، برای گروه مقایسه 200 نفر بدون بیماری پوستی از جامعه نرمال انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه جمعیت شناختی، فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی (SF-36)، پرسشنامه پذیرش و عمل نسخه دوم(AAQ-II)، پرسشنامه سلامت عمومی(GHQ-28)، مقیاس دشواری تنظیم هیجان(DERS) و پرسشنامه کیفیت زندگی در بیماران پوست(DLQI) را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که از نظر دشواری در تنظیم هیجان، انعطاف-پذیری روانشناختی و کیفیت زندگی، بین بیماران و افراد نرمال تفاوت معنادار آماری وجود دارد به طوری که میانگین نمرات در دشواری تنظیم هیجان و انعطاف پذیری روانشناختی در گروه بیماران بیشتر و در کیفیت زندگی، میانگین نمرات گروه بیماران کمتر از گروه نرمال بود. از آنجا که مشکلات روانشناختی با بیماری لیکن سیمپلکس کرونیکوس همراه است، بهتر است به طور هم زمان از درمان های روانشناختی و جسمی استفاده شود تا در اسرع وقت این بیماران درمان شوند.

از آنجا که بیماری های پوستی در جامعه شیوع فراوانی داشته و پیامدهای روانی بی شماری به همراه دارند، مطالعه حاضر به منظور مقایسه دشواری تنظیم هیجان، انعطاف پذیری روانشناختی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به لیکن سیمپلکس کرونیکوس و جمعیت نرمال انجام شده است. در این تحقیق از روش علی - مقایسه ای استفاده شده است. جامعه آماری شامل تمام زنان و مردان مبتلا به بیماری لیکن سیمپلکس کرونیکوس بود که در سال 1399 به کلینیک های پوست در شهرهای تهران، کرج و قم مراجعه کردند. برای انتخاب 201 بیمار به عنوان نمونه از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. علاوه بر این، برای گروه مقایسه 200 نفر بدون بیماری پوستی از جامعه نرمال انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه جمعیت شناختی، فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی (SF-36)، پرسشنامه پذیرش و عمل نسخه دوم(AAQ-II)، پرسشنامه سلامت عمومی(GHQ-28)، مقیاس دشواری تنظیم هیجان(DERS) و پرسشنامه کیفیت زندگی در بیماران پوست(DLQI) را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که از نظر دشواری در تنظیم هیجان، انعطاف-پذیری روانشناختی و کیفیت زندگی، بین بیماران و افراد نرمال تفاوت معنادار آماری وجود دارد به طوری که میانگین نمرات در دشواری تنظیم هیجان و انعطاف پذیری روانشناختی در گروه بیماران بیشتر و در کیفیت زندگی، میانگین نمرات گروه بیماران کمتر از گروه نرمال بود. از آنجا که مشکلات روانشناختی با بیماری لیکن سیمپلکس کرونیکوس همراه است، بهتر است به طور هم زمان از درمان های روانشناختی و جسمی استفاده شود تا در اسرع وقت این بیماران درمان شوند.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی برنامه آموزش توجه آگاهی بر مؤلفه های فراشناختی و کارکردهای اجرایی در میان دانشجویان دارای علائم اضطراب بوده است. این پژوهش در دسته بندی بر مبنای هدف از نوع تحقیقات کاربری و نیمه تجربی بوده است که در قالب طرح آزمایشی تک موردی با خط پایه چندگانه انجام گرفته است. به همین منظور فرم اضطراب بک (BAI) از طریق فضای مجازی در اختیار علاقه مندان به شرکت در پژوهش قرار گرفت که نهایتاً پس از بررسی های انجام شده در مورد ملاک های ورود و خروج پژوهش تعداد 7 نفر از این افراد وارد پژوهش شدند. پس از جمع آوری داده های مربوط به خط پایه، شرکت کنندگان در یک برنامه توجه آگاهی مبتنی بر کاهش استرس (MBSR) که در 8 هفته و 9 جلسه برگزار شد به صورت انفرادی و هفته ای یک الی دو ساعت شرکت داشتند. داده های به دست آمده در این پژوهش با استفاده از نرم افزار Excel 2013 تحلیل شده است و شامل نمودارهای دیداری نزولی و سعودی، بررسی آلفای کرونباخ، شاخص تغییر پایا (RCI)، شاخص داده های ناهمپوش (PND,PAND,PEM)، شاخص میزان بهبودی، تحلیل نمیرخ و اندازه اثر D کوهن است و یافته های حاصل از این پژوهش نیز به تفکیک هر متغیر و شرکت کننده تحلیل و ارائه شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که آموزش توجه آگاهی در متغیرهای فراشناخت، کارکردهای اجرایی و نیز اختلال اضطراب فراگیر، عاطفه منفی و حساسیت اضطرابی از اثربخشی کافی برخوردار بوده است. نتایج تحلیل داده ها نشان می دهد که آموزش و تمرین توجه آگاهی توانسته است موجب کاهش باورهای غلط فراشناختی شده و مشکلات رفتاری کارکردهای اجرایی را بهبود بخشد؛ همچنین، توجه آگاهی توانسته است اختلال اضطراب فراگیر، حساسیت اضطرابی و عاطفه منفی را در شرکت کنندگان کاهش دهد. نهایتاً، می توان چنین تبیین کرد که مکانیسم توجه آگاهی با اثرگذاری بر توانایی های شناختی و خارج کردن این توانایی ها از حالت خودکار می تواند روند تمرکز و توجه بر افکار و احساسات درونی منفی را خنثی کرده و به سوی افکار و احساسات مثبت سوق داده و در نهایت موجب کاهش اضطراب شده و عملکرد کارکردهای اجرایی را بهبود بخشد.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی برنامه آموزش توجه آگاهی بر مؤلفه های فراشناختی و کارکردهای اجرایی در میان دانشجویان دارای علائم اختلال اضطراب فراگیر (GAD) بوده است. این پژوهش در دسته بندی بر مبنای هدف از نوع تحقیقات کاربری و نیمه تجربی بوده است که در قالب طرح آزمایشی تک موردی با خط پایه چندگانه (Multiple-baseline single case experimental design) انجام گرفته است. به همین منظور فرم اضطراب بک (BAI-II) از طریق فضای مجازی در اختیار علاقه مندان به شرکت در پژوهش قرار گرفت که در نهایت تعداد 167 نفر این فرم را تکمیل کردند و پس از بررسی آنها تعداد 78 نفر نمره مورد نظر (نمره 16 و بالاتر به عنوان نقطه برش اضطراب متوسط) را کسب کردند و نهایتاً پس از بررسی های انجام شده در مورد ملاک های ورود و خروج پژوهش تعداد 7 نفر از این افراد وارد پژوهش شدند. این 7 نفر در سه بازه زمانی پرسشنامه های مربوط به پژوهش را به عنوان خط پایه تکمیل کردند. پس از جمع آوری داده های مربوط به خط پایه، شرکت کنندگان در یک برنامه توجه آگاهی مبتنی بر کاهش استرس (MBSR) که در 8 هفته و 9 جلسه برگزار شد به صورت انفرادی و هفته ای یک الی دو ساعت شرکت داشتند و در هر جلسه نیز پس از انجام تمرین توجه آگاهی پرسشنامه های مورد نظر را تکمیل می کردند. پس از اتمام جلسات مداخله نیز شرکت کنندگان یکبار دیگر تمامی پرسشنامه ها را به عنوان پس آزمون تکمیل کردند. داده های به دست آمده در این پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS 26 و Excel 2013 و روش های آمار توصیفی و آمار استباطی تحلیل شده است و شامل نمودارهای دیداری نزولی و سعودی، بررسی آلفای کرونباخ، شاخص تغییر پایا (RCI)، شاخص میزان بهبودی و اندازه اثر D کوهن است و یافته های حاصل از این پژوهش نیز به تفکیک هر شرکت کننده تحلیل و ارائه شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که آموزش توجه آگاهی در متغیرهای فراشناخت، کارکردهای اجرایی و نیز اختلال اضطراب فراگیر، عاطفه منفی و حساسیت اضطرابی از اثربخشی کافی برخوردار بوده است. نتایج تحلیل داده ها نشان می دهد که آموزش و تمرین توجه آگاهی توانسته است موجب کاهش باورهای غلط فراشناختی شده و مشکلات رفتاری کارکردهای اجرایی را بهبود بخشد؛ همچنین، توجه آگاهی توانسته است اختلال اضطراب فراگیر، حساسیت اضطرابی و عاطفه منفی را در شرکت کنندگان کاهش دهد. نهایتاً، می توان چنین تبیین کرد که مکانیسم توجه آگاهی با اثرگذاری بر توانایی های شناختی و خارج کردن این توانایی ها از حالت خودکار می تواند روند تمرکز و توجه بر افکار و احساسات درونی منفی را خنثی کرده و به سوی افکار و احساسات مثبت سوق داده و در نهایت موجب کاهش اضطراب شده و عملکرد کارکردهای اجرایی را بهبود ببخشد.

زمینه و هدف: جنگ پیامدهای اقتصادی- اجتماعی، فرهنگی و روانشناختی عدیده ای برجای می گذارد که ممکن است در طول نسل های متمادی تاثیر چشمگیری بر روابط اعضای جامعه باقی گذارد. افراد آسیب دیده علاوه بر خود محیط خانواده و اجتماع را مورد مخاطره قرار می دهند. همچنین شانس ابتلا به بیماری های روانی در نسل های بعدی افراد جنگ زده نسبت به سایرین بیشتر بوده است. بدیهی است که نرخ ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه در جمعیت هایی که بیشتر در معرض وقایع آسیب زا مانند گروه های در معرض وقایع جنگی، شیوع بیشتری دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری متمرکز بر تروما بر نشانه های اختلال PTSD در زنان شنگالی قربانی جنگ عراق بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر در دسته بندی بر مبنای هدف از نوع تحقیقات کاربردی و در دسته بندی بر مبنای شیوه جمع آوری داده ها از نوع تحقیقات نیمه تجربی است که در قالب پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با دو گروه انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان شنگالی قربانی جنگ عراق و مبتلا به PTSD (مراجعه کننده به موسسه ژیان وابسته به سازمان حقوق بشر در کشور عراق) می باشند. نمونه ها به روش در دسترس براساس ملاک های ورود انتخاب و به روش انتساب تصادفی به دو گروه آزمایشی (24 نفر) و کنترل (24 نفر) تقسیم شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش شامل مصاحبه بالینی ساختار یافته برای اختلالات DSM-5، چک لیست اختلال استرس پس از سانحه (PCL-5)، مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (DERS)، پرسشنامه افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21) و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (WHO-QOL)بود. یافته ها: نتایج آزمون حاکی از آن بود که نشانه های اختلال PTSD، پس از مداخله به طور معنی داری کاهش یافته است (p<0.05). همچنین، در بررسی تغییرات بین آزمودنی ها، کاهش معنی داری در متغیرهای تحت بررسی مشاهده شد (p<0.05). نتیجه گیری: نتیجه مطالعه نشان داد درمان شناختی- رفتاری متمرکز بر تروما برای زنان شنگالی قربانی جنگ عراق مبتلا به PTSD می تواند تلویحات درمانی مهمی را به همراه داشته باشد.

هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه مدل تجدید نظر شده حساسیت به تقویت گری (r-RST) و مدل مزاج و منش کلونینجر (PMTC) در تبیین نشانه های صفات مرضی شخصیت DSM-5 در نمونه غیربالینی بود. شخصیت بر اساس آخرین نسخه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، الگوهای نسبتاً پایدار ادراک، ارتباط و تفکر درباره ی خود و محیط هستند که در طیف وسیعی از موقعیت های فردی و اجتماعی به چشم می خورند و با تخریب در کارکرد شخصیت مشخص می شود. مدل های مختلفی برای تبیین اختلالات شخصیت وجود دارد. از میان مدل های زیستی شخصیت می توان مدل تجدید نظر شده حساسیت به تقویت گری (r-RST) را نام برد. یکی دیگر از مدل های معاصر و قوی در تبیین شخصیت مدل مزاج و منش کلو نینجر (PMTC) می باشد. روش: بدین منظور طی یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی، 816 نفر بر اساس دستورالعمل کنی (2015) از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند، که از دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه کردستان و دانشگاه رازی کرمانشاه بودند و با رضایت آگاهانه به پرسشنامه صفات مرضی شخصیتDSM-5 (PID-5)، پرسشنامه پنج عاملی جکسون (r-RST) و پرسشنامه مزاج و منش کلونینجر (TCI-125) پاسخ دادند. یافته ها: داده های به دست آمده از مدل اندازه گیری تحلیل عاملی تاییدی نشان دادند که در بخش شاخص های کلی دو مدل نزدیک به هم هستند ولی در بخش شاخص های منفرد مدل تجدید نظر شده حساسیت به تقویت گری (r-RST) بهتر از مدل مزاج و منش کلونینجر (PMTC) است. نتایج داده ها: داده ها نشان دادند با اینکه هر دو مدل توان آماری برابری در پیش بینی حیطه های کلی صفات مرضی شخصیت دارند با این حال مدل تجدیدنظر شده حساسیت به تقویت گری (r-RST) در پیش بینی صفات مرضی شخصیت DSM-5 از توان آماری بالاتری برخوردار است.

مقدمه: اختلال طیف اتیسم نوعی از اختلال های تکاملی عصبی هستند که با آسیب شدید در تعاملات اجتماعی، مهارت های ارتباطی و نیز رفتارها، علایق و فعالیت های کلیشه ای مشخص می شوند، اختلال طیف اوتیسم در حال حاضر یکی از شایعترین اختلالات عصبی – تحولی در ایالات متحده می باشد که نقص در شناخت و مهارت های اجتماعی، محور اصلی این اختلال را شکل می دهند، مطالعه حاظر با هدف بررسی اثربخشی تحریک الکتریکی مستقیم فراقشری مغز (TDCS) بر شاخص های عصب-روانشناختی مرتبط با مهارت های اجتماعی، نظریه ذهن، و تنظیم هیجان در کودکان مبتلا به اوتیسم بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر در دسته بندی بر مبنای هدف از نوع تحقیقات کاربردی و در دسته بندی بر مبنای شیوه جمع آوری داده ها نیمه آزمایشی با شیوه پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و پیگری است. جامعه آماری، شامل کلیه کودکان و والدین کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم که در مرکز کانیان سنندج عضو هستند، می باشد. نمونه پژوهش که به شیوه در دسترس هدفمند انتخاب می شود، شامل 30 نفر از این کودکان و والدین انها است که به روش تصادفی به دو گروه آزمایشی و کنترل تقسیم می شوند. نتایج: نتایج پژوهش حاظر نشان داد TDCS موجب بهبود ملاک های ارزیابی گارز و AQ، مهارت های اجتماعی، تنظیم هیجانات، کارکردهای اجرایی، نظریه ذهن در کودکان اتیستیک می شود. بحث و نتیجه گیری: TDCS در بهبود و کاهش علایم اتیسم موثر است. این روش درمانی کم هزینه، آسان و در دسترس است و می تواند در راستای بهبود علائم اتیسم کمک کند.

زمینه و هدف: شواهد مربوط به نقایص کارکردهای اجرایی، کنترل تکانه و توجه پایدار در کودکان مبتلا به بیش فعالی/کم توجهی در حال افزایش است، اما تحقیقات کمتری بر روی کودکان مبتلا به بیش فعالی/کم توجهی همراه با اختلال سلوک انجام شده است. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف مقایسه شاخص های عصب-روان شناختی مرتبط با کارکردهای اجرایی، توجه پایدار و کنترل تکانه در کودکان مبتلا به کم توجهی/ بیش فعالی با و بدون اختلال سلوک و کودکان عادی انجام شد. روش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ شیوه اجرا از نوع علی- مقایسه ای می باشد. جامعه آماری مورد پژوهش شامل کلیه کودکان دارای اختلال کم توجهی / بیش فعالی صرف و یا توأم با اختلال سلوک مشغول به تحصیل در مدارس کودکان استثنایی شهر سنندج و همدان در سال تحصیلی 97-96 و دارای سن 7-12سال بودند. روش نمونه گیری آماری به شیوه در دسترس و حجم نمونه آماری 111 نفر برآورد شد. نمونه پژوهشی شامل سه گروه (هر گروه 37 نفر) بود: کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی/بیش فعالی با اختلال سلوک هم آیند؛ کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی/بیش فعالی بدون اختلال سلوک؛ و کودکان عادی. نمونه براساس مصاحبه بالینی و پرسشنامه علائم مرضی کودکان CSI-4 از بین دانش آموزان مدارس مذکور انتخاب شدند و از سه آزمون برو نرو، عملکرد پیوسته، و استروپ استفاده شد. یافته ها: در این پژوهش نتایج متناقصی یافت شد که در آزمون برو نرو بین گروه های کم توجهی /بیش فعالی و گروه اختلالات کم توجهی/ بیش فعالی همراه با سلوک تفاوت معنی داری یافت نشد اما در نتایج ازمون عملکرد پیوسته که شامل دو بخش در متغیر پاسخ ارائه تنها بین گروه بیش فعال همراه با سلوک در مقایسه با گروه بهنجار تفاوت معنی داری وجود دارد (01/0=P) و بین گروه بیش فعال در مقایسه با گروه بیش فعال همراه با سلوک و همچنین در گروه بیش فعال در مقایسه با گروه بهنجار تفاوت معنی دار وجود ندارد (05/0P). نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که کنترل تکانه طبق ازمون های برو نرو و عملکرد پیوسته بین افراد دارای اختلال کم توجهی/ بیش فعالی و افراد دارای اختلال کم توجهی/ بیش فعالی همراه با سلوک تفاوت معنی داری وجود ندارد اما ازمون استروپ که توجه پایدار را می سنجد نشان داد که توجه افراد دارای اختلال کم توجهی/ بیش فعالی همراه با سلوک بیشتر در پاسخ های همخوان مختل است و در افراد داری کم توجهی/ بیش فعالی پاسخ های ناهمخوان دچار نقص می باشد.

هدف: این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی، تنظیم هیجان، بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی در معلولین جسمی-حرکتی صورت گرفت. روش : روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود در این مطالعه جامعه آماری پژوهش را همه معلولین جسمی-حرکتی شهرستان کامیاران تشکیل دادند. از میان آنها به روش نمونه گیری در دسترس ابتدا 103 نفر که ملاک های لازم را جهت ورود به مطالعه داشتند فهرست شدند و سپس 60 نفر پس از ارزیابی بالینی مجدد و احراز شرایط و تمایل جهت شرکت در پژوهش، انتخاب و به صورت تصادفی در گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (30 نفر) و یا گروه کنترل (30 نفر) گماشته شدند.. متغیر مستقل درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بود که در 8 جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا شد. و گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای انجام نشد. ابزار پژوهش پرسشنامه افسردگی بک- ویرایش دوم(BDI-II)، پرسشنامه تنظیم هیجان (ERQ)، پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (RSPWB) ، پرسشنامه کیفیت زندگی (SF36) و پرسشنامه پذیرش و عمل(AAQ) بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: یافته های پزوهش نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی(P< 0/05) ، تنظیم هیجان(< 0/05) بهزیستی روانشناختی(P< 0/05) وکیفیت زندگی(P< 0/05) موثر بوده است. نتایج پیگیری بعد از دو ماه نیز نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل در افسردگی، تنظیم هیجان، بهزیستی روانشناختی و کیفیت زندگی در سطح(P< 0/05 ) تفاوت معنی داری وجود دارد.

زمینه و هدف: با توجه به شیوع بالای اختلال شخصیت مرزی و سیر مزمنی که این اختلال به خود می گیرد و مشکلات متعددی که این بیماران در زندگی خود با آن روبه رو می شوند، نیاز مبرمی به توسعه و گسترش مطالعات در این حوزه وجود دارد. لذا، پژوهش حاضر با هدف ﺗﺪوﯾﻦ ﻣﺪل ﺑﺪﺗﻨظﯿﻤﯽ ﻫﯿﺠﺎن و ﮔﺴﺴﺘﮕﯽ در ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻣﺮزی و ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻧﻘﺶ ﺗﺮوﻣﺎی ﮐﻮدﮐﯽ در ﺗﻌﺎﻣﻼت ﺗﻮﺟﻪ ـ ﻫﯿﺠﺎن و ﺳﯿﻤﺎﯾﻪ ﮐﺎرﮐﺮد ﺷﺨﺼﯿﺖ و ﺻﻔﺎت ﻣﺮﺿﯽ این افراد انجام شد. روش: جامعه آماری این پژوهش شامل دو گروه بود؛ گروه بالینی شامل افرادی بودند که از آذر تا بهمن سال 97 در بیمارستان قدس و بهار سنندج، با تشخیص اختلال شخصیت مرزی بستری بودند؛گروه غیر بالینی نیز شامل کلیه دانشجویانی بود که در سال تحصیلی 98-1397 در دانشگاه کردستان مشغول به تحصیل بودند. در مجموع 239 (135 زن) پروتکل نهایی معتبر شناسایی شدند که از این تعداد حدود 10 درصد تشخیص اختلال شخصیت مرزی را دریافت کرده بودند؛ و گروه غیر بالینی حدودأ 90 درصد نمونه را تشکیل داده بود. ابزارهای پژوهش مقیاس کوتاه شده ی علائم اختلال شخصیت مرزی(BSL-23) ، مقیاس غربالگری مکلین- اختلال شخصیت مرزی (MSI-BPD)، مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (DERS) و سیاهه شخصیت برای DSM-5 (PID-5) بودند. یافته ها: نتایج نشان دادند که نمرات ﺑﺪﺗﻨظﯿﻤﯽ ﻫﯿﺠﺎن، ﮔﺴﺴﺘﮕﯽ و ﻧﻘﺶ ﺗﺮوﻣﺎی ﮐﻮدﮐﯽ قادر به تبیین نمرات اختلال شخصیت مرزی از طرق سه مقیاس SCID-II ، BSL-23 و MSI-BPD خواهند بود. بنابراین، می توان از طریق نمرات بدتنظیمی هیجان، گسستگی و ترومای کودکی، میزان شدت علایم اختلال شخصیت مرزی را در سنین بزرگسالی پیش بینی کرد. نتیجه گیری: یافته های ﭘﮋوﻫﺶ حاضر، برای متخصصان بالینی در دو ﺣﻮزه ﺗﺸﺨﯿﺺ و درﻣﺎن تلویحات نظری و کاربردی به همراه دارد؛ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ای ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯽ رود زﻣﯿﻨﻪ ﮐﺎﻫﺶ ﭘﯿﭽﯿﺪﮔﯽ ﻫﺎی ﺗﺸﺨﯿﺼﯽ اﯾﻦ اﺧﺘﻼل ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﺪه و ﺑﻪ ﺗﺒﻊ آن ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ اﻟﮕﻮی ﻣﺪرن درﻣﺎن ﻓﺮد -وﯾﮋه و همچنین کاربست پروتکل های درمانی مبتنی بر تنظیم هیجان اﻣﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮ ﮔﺮدد.

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تحریک الکتریکی مستقیم مغز (tDCS) بر انعطاف پذیری شناختی و تصمیم گیری اجتماعی در فوتبالیست های ماهر، نیمه ماهر و مبتدی بود. این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی با گمارش تصادفی آزمودنی ها در گروه های آزمایش، پلاسیبو و کنترل، به همراه پیش آزمون و پس آزمون بود. از بین بازیکنان فوتبال ماهر، نیمه ماهر و مبتدی استان کردستان در بهار سال 1397 تعداد 90 نفر به صورت در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند(30 نفر ماهر، 30 نفر نیمه ماهر و 30 نفر مبتدی). این افراد به صورت راندوم و کاملا تصادفی به سه گروه آزمایش، پلاسیبو و کنترل که هر گروه شامل 30 نفر بود(10 نفر ماهر، 10 نفر نیمه ماهر و 10 نفر مبتدی)، تقسیم شدند. برای گروه آزمایش به مدت 3 جلسه تحریک آندی به شدت 2 میلی آمپر به مدت 20 دقیقه انجام شد. همچنین برای گروه پلاسیبو نیز به مدت 3 جلسه تحریک آندی به صورت ساختگی (Sham) گذاشته شد. برای گردآوری داده ها از آزمون دسته بندی کارت های ویسکانسین گرانت و برگ(1984) و بازی اولتیماتوم استفاده شد. داده-ها با استفاده از کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین فوتبالیست های ماهر، نیمه ماهر و مبتدی گروه آزمایش با دو گروه پلاسیبو و کنترل در انعطاف پذیری شناختی تفاوت معناداری وجود دارد(01/0> P)، اما این تفاوت بین دو گروه پلاسیبو و کنترل معنادار نبود. همچنین، نتایج نشان داد که بین فوتبالیست های ماهر، نیمه ماهر و مبتدی گروه آزمایش با دو گروه پلاسیبو و کنترل در تصمیم گیری اجتماعی تفاوت معناداری وجود دارد(01/0> P)، اما این تفاوت بین دو گروه پلاسیبو و کنترل معنادار نبود. با توجه به نتایج، به نظر می رسد که تحریک الکتریکی مستقیم مغز(tDCS) می تواند موجب افزایش انعطاف پذیری شناختی و بهبود تصمیم گیری اجتماعی فوتبالیست های ماهر، نیمه ماهر و مبتدی گردد. لذا، به روانشناسان ورزشی و مربیان پیشنهاد می گردد که از تحریک الکتریکی مستقیم مغز(tDCS) به عنوان یک روش مداخله ای در جهت افزایش انعطاف پذیری شناختی و بهبود تصمیم گیری اجتماعی بازیکنان استفاده شود.

فرضیه و هدف: هدف از این پژوهش مقایسه سیستم های مغزی-رفتاری، تنظیم هیجان، تحریک پذیری و تکانشگری در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی و دوقطبی بود. روش شناسی: پژوهش از لحاظ روش از نوع علّی- مقایسه ای است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی و دوقطبی مراجعه کننده به بیمارستان ها و مراکز آموزشی، پژوهشی و درمانی روانپزشکی شهر تهران در سال 97 بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول تاباچنیک و نورکراس (2001) (تعداد متغیر پیش بین یا مستقل + 104) به تعداد 108 نفر، در سه گروه بیماران مرزی، دوقطبی و افراد سالم (هر گروه 36 نفر) برآورد شد. همچنین از ابزار پرسشنامه استاندارد مقیاس بازداری/روی آوری را کارور و وایت (1994)، دشواری تنظیم هیجانی گراتس و رومر (2004)، تحریک پذیری باس و پلومین (1984) و رفتارهای تکانشی بارت و همکاران (2001) جهت گردآوری داده ها استفاده شد. برای تحلیل نتایج پژوهش از نرم افزار SPSS-22 استفاده وروش های آمار توصیفی (فراوانی، درصد، درصد فراوانی تجمعی) و روش های آمار استنباطی شامل آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) استفاده گردید. نتایج: یافته های پژوهش نشان داد که میانگین افراد سالم در مقیاس بازداری رفتاری در پایین ترین حد و میانگین بیماران مرزی در بیشترین حد می باشد. در نتیجه بین نمره مقیاس بازداری رفتاری هر سه گروه، تفاوت معنی داری وجود دارد. ابعاد روی آوری یا فعال سازی ر فتاری در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی و دوقطبی و افراد سالم به این صورت می باشد که مقیاس های سائق، پاسخدهی به پاداش و جستجوی سرگرمی برای افراد مبتلا به اختلالات مرزی و دوقطبی یکسان بوده و در نتیجه همگن می باشند، اما در افراد سالم میانگین هر سه متغیر فوق بیشتر از این دو گروه به دست آمد. همچنین نمره میانگین دشواری تنظیم هیجانی برای سه گروه افراد سالم، بیماران مرزی و دوقطبی متفاوت بود. دشواری تنظیم هیجانی در افراد سالم کمتر و در افراد دوقطبی بیشتر از دو گروه دیگر بود. عدم پذیرش پاسخ های هیجانی، دشواری در انجام رفتار هدفمند، دشواری در کنترل تکانه، دسترسی محدود به راهبردهای تنظیم هیجانی و عدم وضوح هیجانی در افراد سالم دارای کمترین میانگین و در افراد دو قطبی دارای بیشترین میانگین بود. در بعد فقدان آگاهی هیجانی نیز افراد سالم دارای کمترین حد بوده، و بیماران مرزی و دوقطبی در یک گروه بودند و همگن بودند. نتایج همچنین حاکی از آن است که میانگین مقیاس جامعه پذیری در بین بیماران مرزی از هر دو گروه دیگر کمتر، و در بین افراد سالم بیشتر می باشد. تهییج پذیری در بین بیماران مرزی دارای کمترین میانگین و در بین افراد سالم دارای بیشترین میانگین است. درنهایت بین مقیاس رفتارهای تکانشی در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی، دوقطبی و افراد سالم تفاوت معناداری بدست آمد. افراد سالم در بعد شناختی دارای کمترین میانگین و در بیماران دوقطبی دارای بیشترین میانگین است. در بعد حرکتی نیز افراد سالم دارای کمترین میانگین بوده و در بیماران دوقطبی دارای بیشترین میانگین بوده و همچنین در بعد عدم برنامه ریزی کمترین میانگین مربوط به افراد سالم و بیشترین میانگین مربوط به بیماران دوقطبی می باشد. بحث و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد با شناسایی عوامل مؤثر بر سیستم های مغزی- رفتاری، تنظیم هیجان، تحریک پذیری و تکانشگری می توان نسبت به بهبود این متغیرها در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی و اختلال دوقطبی اقدام نمود.

پژوهش کنونی برای تبیین ویژگی های شخصیتی افراد مبتلابه سردرد میگرنی بر اساس مدل روانی-زیستی کلونینگر با بررسی نقش تعدیل گر تنظیم هیجان تدوین شد. این تحقیق در پی آن بود که در وهله نخست با مقایسه ویژگی های شخصیتی افراد دارای سردرد میگرنی با افراد غیر میگرنی به تمایز این دو گروه بر اساس متغیرهای شخصیتی آن ها بپردازند سپس با در نظر گرفتن تعدیل گر تنظیم هیجان به بررسی چگونگی تأثیر این متغیر بر روی رابطه شخصیت و میگرن بپردازد. تحقیق حاضر با توجه به اثرگذاری ویژگی های شخصیتی بر میزان درد در پی یافتن این سؤال بود که آیا بین مزاج و منش افراد مبتلابه سردرد میگرنی و افراد غیر میگرنی با توجه به نقش تعدیل گر تنظیم هیجان تفاوت معنادار وجود دارد؟ جامعه آماری شامل کلیه بیماران دارای میگرن مراجعه کننده به کلینیک های نورولوژی شهر سنندج در سه ماهه سوم سال 1396 بوده و روش نمونه گیری نیز در این پژوهش به شیوه در دسترس بوده است. تعداد آزمودنی ها در دو گروه افراد دارای سردرد میگرنی و افراد غیر میگرنی برابر و شامل 53 نفر در هر گروه بودند که به اجرای پرسشنامه ها پرداختند. آزمون های این پژوهش شامل سیاهه مزاج و منش کلونینگر (TCI) و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی (CERQ) است. برای تجزیه وتحلیل داده ها علاوه بر شاخص های آماری توصیفی، در بخش آمار استنباطی از روش رگرسیون لجستیک استفاده شده است و کلیه تحلیل های آماری با استفاده از نسخه 25 SPSS اصلی است انجام گرفته شده است. نتایج این پژوهش حاکی از آن بود که مزاج و منش افراد میگرنی و غیر میگرنی در مزاج اجتناب از آسیب و منش خود جهت دهی تفاوت معنادار داشتند، به این صورت که در افراد میگرنی مزاج اجتناب از آسیب آن ها بیشتر از افراد غیر میگرنی بوده است و همین طور منش خود جهت دهی در افراد میگرنی کمتر از افراد غیر میگرنی بوده است؛ اما در هیچ کدام از عوامل دیگر مزاج و منش دو گروه افراد میگرنی و غیر میگرنی تفاوت معنادار نبوده است. با در نظر گرفتن تعدیل گر تنظیم شناختی هیجان، افراد میگرنی که مزاج اجتناب از آسیب آن ها بیشتر از افراد غیر میگرنی است بیشتر از تعدیل گر نشخوار گری استفاده کرده اند و همین طور در افراد میگرنی که منش خود جهت دهی در آن ها بیشتر از افراد غیر میگرنی بوده است از راهبردهای تنظیم شناختی هیجان فاجعه سازی و نشخوار گری بیشتر از افراد غیر میگرنی استفاده کرده اند. به عبارت دیگر تفاوت مزاج اجتناب از آسیب افراد میگرنی و افراد غیر میگرنی همراه با تعدیل گر نشخوار گری معنادار بوده است و همین طور تفاوت منش خود جهت دهی افراد دارای سردرد میگرنی با افراد غیر میگرنی همراه با تعدیل گر نشخوار گری و فاجعه سازی معنادار بوده است، اما در هیچ کدام از عوامل دیگر مزاج و منش همراه با سایر تعدیل گرهای تنظیم شناختی هیجان تفاوت معنادار نبوده است.

مقدمه: اختلال پانیک یکی از اختلالات اضطرابی است که به دلیل هم ابتلایی بالا با سایر اختلالات همچون اضطراب اجتماعی، اگورافوبیا، افسردگی، اضطراب فراگیر و ناتوانی های ناشی از آن همچون کاهش بهره وری در محل کار وابستگی زیاد به دیگران، استفاده زیاد از خدمات پزشکی مورد توجه بوده است. با توجه به مطالب ارائه شده و همچنین به دلیل محدود بودن پژوهش در ایران، مطالعه حاضر با هدف اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه بر تنظیم هیجان و علایم اضطرابی بیماران پانیک صورت گرفت. روش پژوهش: در این پژوهش از طرح تجربی تک موردی از نوع چند خط پایه استفاده شده است. جامعه مورد نظر شامل کلیه بیماران پانیک مراجعه کننده به کلینیک صدیق و مراکز درمانی خصوصی شهر خرم آباد است. گروه نمونه در این پژوهش شامل 5 نفر مبتلا به به اختلال پانیک که از طریق روش نمونه گیری هدفمند از بین جامعه آماری پژوهش، پس از مصاحبه تشخیصی توسط روانپزشک و مصاحبه بالینی ساختار یافته برای تشخیص اختلال های محور یک روانشناس بالینی انتخاب شدند. نمونه پژوهش پس از احراز شرایط پژوهش یعنی ملاک های ورود و خروج این پژوهش وارد فرایند مداخله شدند. درمان فراتشخیصی به مدت 8 جلسه یک ساعته و نیمه به صورت هفتگی به کار گرفته شد. برای تفسیر داده ها از تحلیل نمودار دیداری براساس افتادگی یا برآمدگی و همچنین از شاخص میزان بهبودی و تغییر پایدار استفاده شد. نتایج: پژوهش حاضر نشان دادکه تاثیر درمان فراتشخیصی بر علایم اضطرابی اختلال پانیک، حساسیت اضطرابی، شدت و ضعف اضطراب اساسی، کیفیت زندگی، عاطفه مثبت و منفی و مولفه ی ارزیابی مجدد تنظیم هیجان بیماران مبتلا به پانیک از نظر آماری و بالینی معنادار است ولی در مؤلفه سرکوبگری تنظیم هیجان معنادار نیست. نتیجه گیری: روش درمان فراتشخیصی یکپارچه در کاهش علایم اضطرابی بیماران پانیک، حساسیت اضطرابی، شدت و ضعف اضطراب اساسی، عاطفه منفی و بهبود کیفیت زندگی، مولفه ی ارزیابی مجدد و عاطفه مثبت بیماران از کارایی لازم برخوردار است ولی در مولفه ی سرکوبگری تنظیم هیجان از کارایی لازم برخوردار نیست.

مقدمه: دوران بارداری به عنوان یکی از مهم ترین و پر استرس ترین مراحل زندگی زنان محسوب می شود. شواهد پژوهشی و کلینیکی نشان می دهد که در این برهه میزان اختلالات خلقی و اضطرابی انواع فوبی ها و اختلالات وسواسی به میزان چشمگیری افزایش می یابد، به دلیل محدود بودن پژوهش در ایران در این زمینه، مطالعه حاضر با هدف اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهبود نشانه های افسردگی، اضطراب، نشخوار فکری، نگرانی، تنظیم هیجان و بهزیستی روان شناختی زنان باردار صورت گرفت. روش پژوهش: پژوهش حاضر با استفاده از طرح نیمه آزمایشی بر روی دو گروه مقایسه در سه مرحله (پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری یک ماهه) انجام گرفت. نمونه پژوهش به شیوه در دسترس هدفمند انتخاب شدند. جامعه آماری شامل کلیه زنان باردار مراجعه کننده به مراکز دولتی و خصوصی شهرستان قروه بود که در دوره یک تا شش ماهگی دوران حاملگی قرار داشتند، که از این میان 30 نفربه صورت تصادفی به گروه درمان و کنترل تخصیص داده شد. برای تحلیل داده ها از دو روش آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون M باکس ، آزمون لون، آزمون کرویت مخلی و آزمون اندازه گیری مکرر) استفاده شده است. نتایج: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر نشانه های افسردگی (001/0=P)، اضطراب (001/0=P)، نشخوار فکری (001/0=P)، نگرانی(001/0=P)، تنظیم هیجان (بازارزیابی و تنظیم هیجان (05/0>P) و بهزیستی روان شناختی (001/0=P) زنان باردار تاثیر معناداری دارد. بحث و نتیجه گیری: شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی در بهبود نشانه های افسردگی، اضطراب، نشخوار فکری، نگرانی، تنظیم هیجان و بهزیستی روان شناختی زنان باردار موثر می باشد. از این روش درمانی که کم هزینه و کارآمد می باشد، می توان در راستای بهبود وضعیت روان شناختی زنان باردار استفاده کرد.

زمینه و هدف: با توجه به شیوع نسبتاً بالای اختلال وسواسی-جبری(چهارمین اختلال روان شناختی شایع) و با توجه به سیر مزمنی که این اختلال به خود می گیرد، نیاز مبرمی به توسعه و گسترش مداخلات اثربخش و به لحاظ تجربی تأیید شده، برای این اختلال وجود دارد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مواجهه سازی و جلوگیری از پاسخ و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در بیماران OCD دریافت کننده ی داروی وسواس (SSRs,SRIs) انجام شد. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه تجربی بود که در قالب طرح پیش آزمون-پس آزمون با پیگیری سه ماهه با سه گروه انجام شد. جامعه مورد نظر، شامل کلیه بیماران مراجعه کننده به مراکز دولتی و خصوصی شهر سنندج بودند، که تشخیص آن ها بر اساس معیارهای DSM-5 طی مصاحبه بالینی توسط روانپزشک های سطح شهر سنندج که از قبل با آن ها هماهنگی شده، صورت گرفت و تحت درمان دارویی برای این اختلال قرار گرفتند. نمونه پژوهش شامل 40 نفر از بیماران مبتلا به اختلال وسواسی-جبری بودند که در سه گروه قرار گرفتند. نمونه گروه اول (درمان مواجهه سازی و جلوگیری از پاسخ؛ 12 نفر) و گروه دوم (درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش؛ 13 نفر) و گروه سوم (درمان دارویی (SSRs,SRI)؛ 15) که به شیوه ی در دسترسِ داوطلبانه، انتخاب شدند. افراد گروه اول، تحت درمان مواجهه سازی و جلوگیری از پاسخ به مدت 12 جلسه ی یک ساعته قرار گرفتند؛ افراد گروه دوم، تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به مدت 12 جلسه ی 45 دقیقه ای قرار گرفتند و افراد گروه سوم، تحت درمان دارویی (SSRs,SRI) قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش، مقیاس وسواس فکری-عملی ییل-براون (Y-BOCS)، مقیاس واحدهای ناراحتی ذهنی (SUD)، پرسشنامه های کنترل فکر (TCQ)، نشانگان توقف (SSQ) و پذیرش و عمل- نسخه دوم (AAQ-II) بودند. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد که هر دو گروه درمان مواجهه سازی و جلوگیری از پاسخ (ERP) و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) نسبت به دارو درمانی اثربخشی بیشتری داشتند، ولی مقایسه این دو روش درمانی نشان داد که نسبت به همدیگر تفاوت معنی داری نداشتند و اثربخشی یکسانی داشتند به جز در مؤلفه کنترل فکر (002/0=p) که درمان ACT نسبت به درمان ERP اثربخشی بیشتری د

زمینه و هدف: با توجه به شیوع بالای اختلال اضطراب فراگیر (دومین اختلال اضطرابی شایع) و با توجه به سیر مزمنی که این اختلال به خود می گیرد، نیاز مبرمی به توسعه و گسترش مداخلات اثربخش و به لحاظ تجربی تأیید شده، برای این اختلال وجود دارد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری معطوف بر عدم تحمل ابهام با درمان دارویی در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر انجام شد. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه تجربی بود که در قالب طرح پیش -آزمون و پس آزمون با دو گروه انجام شد. جامعه مورد نظر، شامل کلیه دانشجویان دختر دانشگاه کردستان و بیماران مراجعه کننده به مراکز درمانی خصوصی شهر سنندج بود. نمونه پژوهش شامل 24 نفر از بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بودند که در دو گروه قرار گرفتند. نمونه گروه اول (درمان شناختی رفتاری معطوف بر عدم تحمل ابهام؛ 12 نفر) به روش نمونه گیری مقدور با فراخوان و گروه دوم (درمان دارویی؛ 12 نفر) به روش نمونه گیری غیراحتمالی در دسترسِ هدفمند، انتخاب شدند. افراد گروه اول، تحت درمان شناختی رفتاری معطوف بر عدم تحمل ابهام به مدت 12 جلسه ی یک ساعته قرار گرفتند و افراد گروه دوم، تحت درمان دارویی با داروهای مهارکننده باز جذب سروتونین (SSRIs) (سرترا لین با دوز 100 میلی گرم و سیتالوپرام با دوز 40 میلی گرم) قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش، پرسشنامه های عدم تحمل ابهام (IUS)، نگرانی پنسیلوانیا (PSWQ)، پرسشنامه چرا نگرانی (WWQ-II)، اجتناب شناختی (CAQ) و جهت گیری منفی نسبت به مشکل (NPOQ) بودند. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر (Repeated Measures) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان شناختی رفتاری معطوف بر عدم تحمل ابهام در مقایسه با درمان دارویی بر روی متغیرهای عدم تحمل ابهام، نگرانی، اجتناب شناختی و جهت گیری منفی نسبت به مشکل، اثربخشی بیشتری داشته است. اما در مورد مؤلفه ی باورهای مثبت درباره نگرانی تفاوت معنی داری بین دو روش درمانی مشاهده نشد و هر دو روش اثربخشی یکسانی داشتند. نتیجه گیری: با توجه به تأثیر درمان شناختی رفتاری معطوف بر عدم تحمل ابهام بر کاهش عدم تحمل ابهام، نگرانی، اجتناب شناختی و جهت گیری منفی نسبت به مشکل در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر، این نتای

مقدمه: بدشکلی عضلانی (MD) اشتغال ذهنی با این باور است که بدن فرد به اندازه کافی لاغر و عضلانی نیست و به عنوان یک اختلال تصویر بدن در مردان در نظر گرفته شده است. روش: پژوهش حاضر جهت بررسی میزان شیوع بدشکلی عضلانی در بین ورزشکاران مرد مراجعه کننده به باشگاههای ورزشی شهرستان کرمانشاه و همچنین تعیین میزان ارتباط بین بدشکلی عضلانی با عزت نفس، اختلالات تغذیه ای، اندازه بدن، میزان کمال گرایی و نارضایتی از بدن در ورزشکاران مرد مراجعه کننده به باشگاههای ورزشی شهرستان کرمانشاه انجام شد. این تحقیق از نوع توصیفی – میدانی بود. جامعه ی پژوهش در این تحقیق، کلیه ورزشکاران مرد مراجعه کننده به باشگاه های ورزشی بدن سازی شهرستان کرمانشاه با دامنه ی سنی بین 18تا 45 سال بودند که با استفاده از روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده و بین تمام افراد پرسشنامه توزیع گردید. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه های دموگرافیک، عزت نفس روزنبرگ، نگرش های تغذیه ایی (EAT-26)، مقیاس کمال گرایی چند بعدی (MPS)، اختلال بدشکلی عضلانی (MDDI)، رضایت از ظاهر عضلانی و شاخص توده بدنی می باشد. پس از تکمیل پرسشنامه ها، برای تعیین شاخص اصلی تمایل مرکزی و پراکندگی و همچنین ترسیم نمودار های مختلف از آمار توصیفی و برای پی بردن به صحت و سقم فرضیه های تحقیق و به منظور تجزیه و تحلیل و استخراج نتایج با توجه به اینکه مولفه های پژوهش از توزیع نرمال برخوردار نبودند از آزمون های ناپارامتری همچون ضریب همبستگی اسپیرمن و کای اسکوئر استفاده شد. نتیجه: در پایان مشاهده گردید که میزان شیوع اختلال بدشکلی عضلانی در میان مردان ورزشکار رشته ی پرورش اندام شهر کرمانشاه 9/6 درصد می باشد . همچنین رابطه اختلال بدشکلی عضلانی با عزت نفس معنادار و معکوس، با شاخص توده بدنی و اختلالات تغذیه ای معنادار و مستقیم و با کمالگرایی بدون رابطه می باشد.

مقدمه: درمان پذیرش و تعهد یکی از درمان های رفتاری نسل سوم در زمینه درمان اختلالات خلقی و اضطرابی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان گروهی پذیرش و تعهد بر اضطراب و افسردگی مادران دارای فرزند ADHD بود. روش: در این مطالعه که یک کار نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود.نمونه مورد مطالعه به روش نمونه گیری در دسترس و از مادران دارای فرزندADHD مراجعه کننده به کلینیک های مشاوره شهرسنندج که از میان آن ها تعداد 30 نفر به طور تصادفی به دو گروه 15 نفر آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در مرحله پیش آزمون، به منظور سنجش میزان اضطراب و افسردگی، از پرسشنامه افسردئگی و اضطراب بک و برای سنجش علائم بیش بیش فعالی کودکان از پرسشنامه کاترز والدین استفاده شد. گروه آزمایش تحت درمان گروهی پذیرش و تعهد ، طی 12 جلسه دو ساعته قرار گرفت و گروه کنترل ، هیچ گونه درمانی دریافت نکرد. در مرحله پس آزمون، پرسشنامه های فوق روی هر دو گروه مجددا اجرا شد. یافته ها: نتایج پژوهش به خوبی نشان داد که در مرحله پس آزمون نمرات افسردگی و اضطراب در مادران و علائم بیش فعالی در کودکان گروه آزمایش نسیبت به گزروه کنترل به طور معناداری کاهش یافته است و این کاهش در مدت پیگیری یک ماه تغییر چشمگیری نیافته است بنابراین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر درمان افسردگی اضطراب و علائم بیش فعالی مادران دارای فرزند ADHD موثر بوده است. نتیجه گیری: نتایج بر اهمیت کاربرد این مداخلات در افسردگی ئ اضطراب در مادران دارای فرزند ADHD و علائم بیش فعالی در کودکان و ارائه افق های جدید در مداخلات بالینی این مادران و فرزندان این بیماران تاکید دارد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر بهبود نشانگان، در بیماران مبتلا به اختلال خوردن (نوع محدود کننده) است. اختلالات تغذیه و خوردن با اختلالات پایدار در خوردن یا رفتارهای مربوط به خوردن مشخص می شوند که منجر به تغییر در مصرف و جذب غذا و آسیب قابل توجه سلامت جسمی و عملکرد روانی- اجتماعی می گردد. زنان مبتلا به اختلال خوردن به نظر می رسد که به طور قابل توجهی در خطر بالاتر مواجه با رویدادهای خاص زندگی باشند که ممکن است باعث ایجاد و تداوم اختلالات مربوط به غذا خوردن در آن ها شود. جامعه آماری پژوهش در این تحقیق دانشجویان دختر دانشگاه کردستان، که از نقطه برش معلوم شده در پرسشنامه محدودیت در غذا خوردن نمرات متوسط رو به بالایی گرفتند بودند .این افراد به دو گروه 15 نفره تقسیم شدند که به صورت تصادفی در گروه آزمایش(15 نفر دریافت کننده درمان متمرکز بر شفقت)، و گروه کنترل(15نفر)، قرار داده شدند. نتایج درمانی بر روی گروه آزمایش بعد از دریافت 8 جلسه درمان متمرکز بر شفقت نشان داد که این درمان در کاهش نشانگان در بیماران مبتلا به اختلال خوردن(طیف محدود کننده) تأثیر دارد.

مقدمه: هدف تحقیق حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر میزان فشارخون و کیفیت زندگی در زنان بیمار مبتلا به فشارخون بالابود. روش: این تحقیق شبه آزمایشی با گروه گواه و انتصاب تصادفی می باشد.جامعه ی آماری آن شامل کلیه ی زنان مبتلا به فشارخون بالا که به خانه های بهداشتمرکز بهداشت شهر سروآباد در سال 94 مراجعه کرده اند می باشد نمونه آماری در این تحقیق را 30 نفر از زنان مبتلا به فشارخون بالا تشکیل می دادند که به روش نمونه گیریغیر احتمالی در دسترس انتخاب شدند ابزارگردآوری اطلاعات در این تحقیق، 1- دستگاه فشارسنج : دستگاه فشارسنج مورد استفاده از نوع دیجیتال2- پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت بود. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده های این تحقیق، در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی انجام شد نتایج تحقیق نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت بر کاهش فشارخون سیستولو کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پرفشاری خون در زنان مراجعه کننده به خانه بهداشت شهر سروآباد تأثیرداشته است به عبارتی درمان مبتنی بر شفقت باعث کاهش فشارخون سیستول و افزایش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پرفشاری خون شده است. اما درمان مبتنی بر شفقت بر فشارخون دیاستول تاثیر نداشته است به عبارتی فشار خون دیاستول را کم نکرده است. نتایج: درمان مبتنی بر شفقت باعث کاهش فشار خون سیستول و افزایش کیفیت زندگی بیماران شده است اما بر فشار خون دیاستول از نظر آماری تاثیری نداشته است.

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری همراه با آموزش خانواده بر مؤلفه های مرتبط با خودکشی در بین دختران اقدام کننده به خودکشی بود. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه آزمایشی است که از طرح گروهی پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل استفاده می کند. جامعه پژوهش حاضر را 56 تشکیل می دادند که پس از ارزیابی بالینی اولیه و کسب ملاکهای ورود به پژوهش، از بین آنها تعداد 20نفر به صورت تصادفی انتخاب و به صورت اختیاری به دو گروه آزمایشی (10نفر)، و گروه کنترل (10 نفر) تخصیص یافتند. گروه آزمایش، 12 جلسه هفتگی گروه درمانی شناختی رفتاری همراه با آموزش خانواده را دریافت داشتند. ابزارهای مورد استفاده BDI، BAI، BSSIو پرسشنامه راهبردهای شناختی تنظیم هیجانی (CERQ) بودند. برای تجزیه و تحلیل نتایج از روش آنالیز کوواریانس (طرح اندازه گیری مکرر) استفاده شده است. یافته ها: نتایج نشان داد که گروه درمانی شناختی رفتاری همراه با آموزش خانواده اثر معنی داری بر کاهش علایم افسردگی، افکار خودکشی گرا و راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان داشته است. اما مداخله مذکور بر احساس ناامیدی شرکت کنندگان در پژوهش تأثیری نداشته است. دستاوردهای درمانی، در پیگیری .....ماهه همچنان حفظ شده بودند. نتیجه گیری: گروه درمانی شناختی رفتاری همراه با آموزش خانواده را می توان به عنوان درمان گروهی اثربخش برای دختران دارای افکار خودکشی گرا به کار بست.

پژوهش حاضر جهت بررسی اولیه ی اثربخشی هیپنوتراپی شناختی رفتاری بر اختلال بدشکلی بدن و همچنین افسردگی، ناتوانی و عزت نفس این بیماران، انجام شد. برای این امر از طرح مطالعه ی موردی از نوع چند خط پایه با کاربندی واحد بر افراد مختلف استفاده شد. جامعه ی پژوهش، مردم شهر سنندج با سن 18 تا 45 سال، دارای سواد خواندن نوشتن، مدت زمان ابتلا به اختلال بدشکلی بدن، حداقل 6 ماه و کسب حداقل نمره ی 21 در مقیاس بدشکلی بدن ییل-براون و گرفتن تشخیص اختلال در مصاحبه ی بالینی بود. بدین منظور بعد از نصب اطلاعیه هایی در سطح شهر، 3 نفر با روش نمونه گیری هدفمند دردسترس وارد پژوهش شدند. بعد از مصاحبه ی تشخیصی و گرفتن مقیاس بدشکلی بدن و مقیاس میلون، از شرکت کنندگان سه خط پایه با فاصله ی یک هفته گرفته شد. درمان بر روی شرکت کنندگان شامل 15 جلسه به مدت یک ساعت و نیم و به صورت دوجلسه در هفته انجام شد. برای تحلیل داده های این پژوهش از روش تحلیل تک موردی به کمک رسم نمودار و مقایسه میانگین و میانه ی موقعیت ها، استفاده شد. نتایج حاکی از این بود که نمرات شرکت کنندگان در بدشکلی بدن، افسردگی و ناتوانی کاهش قابل توجهی یافت ولی عزت نفس بیماران، رشد قابل توجهی پیدا نکرد. بنابراین نتایج پژوهشگر حاکی از اثربخشی هیپنوتراپی شناختی رفتاری در بهبود اختلال بدشکلی بدن و همچنین افسردگی و ناتوانی این بیماران بود.

مقدمه و هدف: رفتار اهمال کاری با ویژگیهایی چون رفتارهای نارسای تصمیم گیری در یک حیطه یا بیشتر، در تعیین اولویت ها ، برنامه ریزی و تداوم برنامه ها مشخص می شود که به عنوان سبکی از زندگی تعریف می گردد. تعلل ورزی تحصیلی با وظایف تحصیلی مرتبط بوده و می توان آن را به عنوان تعویق وظایف تحصیلی ناشی از دلایل مختلف تعریف کرد. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی درمان متمرکز بر شفقت روی اهمال کاری دانشجویان بود. مواد و روشها: طرح تحقیق نیمه آزمایشی با شیوه پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل معادل بود. نمونه این پژوهش شامل 24 نفر از دانشجویان دانشگاه کردستان بودند که به صورت نمونه گیری مقدور با فراخوان و با شرط داشتن نمره بالاتر از متوسط در پرسشنامه اهمال کاری انتخاب شدند. این افراد به دو گروه 12 نفری تقسیم شدند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (12 نفر دریافت کننده درمان متمرکز بر شفقت) و گروه کنترل (12 نفر) قرار داده شدند. پرسشنامه ها شامل فرم کوتاه شده مقیاس شفقت به خود، پرسشنامه افسردگی، اضطراب و استرس (DASS)، و پرسشنامه اهمال کاری بود. مداخله براساس درمان متمرکز بر شفقت و به صورت 8 جلسه ی 120 دقیقه ای و هفته ای یک بار به شیوه گروهی اجرا گردید. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر روی گروه آزمایش و کنترل نشان داد که این درمان در کاهش اهمال کاری دانشجویان به طور معناداری مؤثر بوده، F1, 20=15.2, p< .001و همچنین باعث کاهش معنادار سطح افسردگی F1, 20=8.8, p < .01، اضطراب, F1, 20=6.8, p < .05 و استرس F1, 20=8.34, p < .01آنها گردید. نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه درمان مبتنی بر شفقت، روش موثری برای کاهش اهمال کاری دانشجویان و همچنین کاهش سطح افسردگی، اضطراب و استرس آنها است.